W obecnych czasach ludzie coraz chętniej poruszają kwestie seksu i swojej seksualności. Przestaje to być temat tabu, a sam stosunek nie służy jedynie do celów prokreacyjnych, ale również dla przyjemności, wyrażenia uczuć oraz bliskości między partnerami. Dlatego też coraz częściej słyszymy o zjawisku, którym jest aseksualizm. Co to aseksualizm? Kogo dotyka i dlaczego? Jak zachowują się osoby aseksualne?
Co to aseksualizm?
Początki badań nad aseksualizmem sięgają 2004 roku, kiedy to kanadyjski seksuolog Anthony F. Bogaert, podjął pierwszą próbę usystematyzowania pojęcia aseksualności. W 2004 roku wydał swoja publikacje w „Journal of Sex Research”. Stwierdził on, że w społeczeństwie istnieje nowa mniejszość seksualna, którą była właśnie aseksualność.
Co oznacza aseksualność?
Przede wszystkim charakteryzuje się brakiem pociągu seksualnego do jakiejkolwiek z płci. Swoje wnioski wyciągnął podczas badań przeprowadzonych na prawie 19 tysiącach obywateli Wielkiej Brytanii. Wśród nich byli przedstawiciele obydwu płci, w przedziale wiekowym 16 – 50 lat. Z czego 200 z nich przyznało się, że nigdy nie odczuwali pociągu seksualnego do żadnej osoby.
Grupę tych osób nazwał aseksualnymi i zdefiniował to zjawisko w swojej publikacji jako „brak tradycyjnej orientacji seksualnej, polegający na znikomym lub niewystępującym pociągu seksualnym wobec kobiet i/lub mężczyzn”. W 2001 r. czyli przed publikacją Bogaert’a powstała strona internetowa o nazwie AVEN, która skupiała osoby z podobnymi preferencjami seksualnymi. Jej autor David Jaya stwierdził, że aseksualizm to nie to samo co celibat. Ponieważ celibat jest dobrowolną decyzją o wstrzemięźliwości seksualnej, a aseksualizm jest odmienną orientacją seksualną. Nie jest to również kwestia wyboru. Takich osób jest co najmniej 1% w społeczeństwie.
Czynniki wiążące się z aseksualizmem – jak rozpoznać aseksualizm? Czy brak zainteresowania seksem to jedyny objaw?
Powyżej udzielona została odpowiedź na pytanie, aseksualizm co to? Teraz należy poruszyć kwestię czynników wiążących się z aseksualizmem. Co tak naprawdę ma znaczenie w występowaniu tej orientacji? Czy są jakieś wspólne wskaźniki dla wszystkich osób przejawiające ten rodzaj preferencji seksualnych?
Jak rozpoznać aseksualizm?
Bogeart wskazał 3 z nich, które bezpośrednio wiążą się z brakiem pociągu seksualnego. Pierwszy z nich to seksualność badanych osób. W jej skład wchodziły wiek pierwszego doświadczenia seksualnego, liczba partnerów seksualnych i częstotliwość podejmowanych kontaktów seksualnych. Należy zaznaczyć, że osoby aseksualne podejmowały kontakty seksualne mimo, że nie odczuwały podniecenia, a ich motywacja była zgoła inna niż sam pociąg. Działo się to jednak znacznie rzadziej i później niż u osób z „normalnymi” preferencjami.
Kolejnym czynnikiem był wiek. Założeniem badania było, że osoby aseksualne to przede wszystkim te w najmłodszej grupie wiekowej. Swoje teorie motywował tym, że takie zachowanie wynika z niedojrzałości seksualnej , a z wiekiem wszystko się ukształtuje. Jednak nie udało się potwierdzić tej teorii. Średni wiek badanych osób z aseksualizmem wyniósł 38 lat. Naukowcy, zastanawiali się również, czy badane jednostki nie mają problemów zdrowotnych. Wiadomo bowiem, że istnieją choroby wpływające na poziom libido. Mogą je skutecznie obniżać. Co w pewnym sensie okazało się prawdą. Aseksualna osoba miała gorszy stan zdrowia, a kobiety z tą orientacją później przechodziły menopauzę.
Religia a seksualność człowieka
W swoich rozważaniach na temat seksualności, Bogeart zwrócił również uwagę na kwestie religijności badanych. Powiązał te dwie kwestie ze sobą, jakoby system wartości wyznawany przez daną osobę, mógł mieć bezpośredni wpływ na jej seksualność. Wiele religii zakłada, że wstrzemięźliwość seksualna to cnota. Mogło to doprowadzić do wyparcia swojej seksualności, traktując ją jak coś grzesznego i niemoralnego. Większość osób aseksualnych okazywała się bardziej religijna i częściej uczęszczała na nabożeństwa. Badacz skupił się również na wykształceniu. Z wyników przeprowadzonych badań, powstała teoria, z której dowiadujemy się, że ludzie z niższym poziomem wykształcenia oraz niższym statusem społeczno ekonomicznym rodziny w której się wychowali, mogą przejawiać częściej objawy aseksualizmu.
Co to znaczy aseksualny? Czy płeć ma znaczenie?
W swoich dalszych rozważaniach Bogeart, przyglądał się wpływowi płci na aseksualizm. Nie był do końca pewien, która płeć okaże się dominująca. Z jednej strony u mężczyzn seksualność determinowana jest przez siłę i kierunek ich popędu oraz dostępności potencjalnego partnera, z drugiej strony kobiety przykładają większą uwagę do emocjonalności i intymności w związku. U mężczyzn częściej występowały różnego rodzaju dewiacje seksualne. A aseksualizm, jako nietypowa skłonność częściej mogłaby pojawiać się właśnie u nich. Ostatecznym rezultatem badań okazało się, że więcej tę skłonność wykazują kobiety niż mężczyźni. Wpływ na wynik miał tutaj słabiej występujący popęd seksualny. Ponadto popęd seksualny u mężczyzn jest zależny od ich siły libido, a u kobiet jest zależny od wielu czynników, takich jak zadowolenie z życia, z obecnego związku czy osobowości. Dla kobiet te czynniki są jednakowo ważne jak libido.
Co to znaczy aseksualny i jakie aseksualizm objawy posiada?
Nie można traktować aseksualizmu jak choroby. Jak wcześniej zaznaczyłam, zalicza się go do jednego z rodzaju orientacji seksualnej i tak powinien być traktowany. Dlatego, zamiast używać sformułowania aseksualny objawy, powinno się użyć słowa cechy.
Aseksualizm objawy, a raczej cechy aseksualizmu to BRAK:
- pociągu płciowego,
- zainteresowania stosunkiem płciowym,
- podniecenia,
- pożądania,
- chęci do całowania, czułości czy nagości z drugą osobą.
Nie jest jednak tak, że aseksualna osoba nie podejmie kontaktów seksualnych. Dla dobra związku decydują się na nie. Jednak na swoich warunkach i poziomach, jakie sami ustalą. To jednak jest indywidualną kwestią każdego z nich.
Czy istnieje test na aseksualizm?
Wiele osób zastanawia się czy istnie coś takiego jak aseksualizm test. Otóż w Internecie można spotkać wiele form testów, które mają pomóc stwierdzić rodzaj orientacji. Zazwyczaj jednak są tak skonstruowane, że osoba aseksualna bez ich rozwiązania wie, z czym ma do czynienia.
Inaczej wygląda sprawa ze specjalnymi ankietami badawczymi, opracowanymi przez seksuologa dr Alfreda Kinseya. W latach 40 ubiegłego wieku opracował specjalny test, który miał pozwolić na określenie orientacji seksualnej. Zwany skalą Kinseya. Naukowiec oceniał każdą osobę z grupy badawczej w skali od 0 do 6 na podstawie ich orientacji seksualnej (od heteroseksualnej do momoseksualnej) oraz dodał wyznacznik X, mający oznaczać aseksualizm. Procent znacznika X to 1,5% mężczyzn, w ówczesnym czasie. Później przeprowadził bardziej szczegółowe badania obydwu płci.
Jaka jest różnica między aseksualną kobietą a mężczyzną? Aseksualizm a związki.
Na podstawie tego artykułu można stwierdzić, że główną różnicą między aseksualną kobietą a aseksualnym mężczyzną, jest sam popęd seksualny. A raczej jego natężenie i determinanty. Kobiety, jako te wrażliwsze, wchodząc w związki, szukają w nich oparcia, bliskości, relacji opartej na uczuciach. Co również definiuje z czego będzie wynikał ich popęd. Mężczyźni z kolei są powiązani, przede wszystkim, z libido. Nie przywiązują, aż tak dużego znaczenia do emocji w kwestii seksu. Ich pobudki potrafią być czysto fizyczne. Oczywiście nie jest to regułą. Jednak kobiety przeważnie kierują swoim życiem w oparciu o emocje, co nie pozostaje bez znaczenia na ich libido.