Pytanie:
Moja córka ma 8 lat. Jej postawa to brzuch wypięty do przodu i głębokie wklęsłe wygięcie kręgosłupa z tyłu. Powiedziano mi, że to pogłębiona lordoza i że nic nie da się zmienić. Jedynie ćwiczeniami można zatrzymać pogłębiające się wygięcie ciała do przodu. Dziecko ma bardzo słabe mięśnie brzucha, jest dziewczynką o tzw. silnej budowie – tzn. jest ciężka, ale nie gruba. Czy rzeczywiście ćwiczenia mogą niewiele zmienić (pytam, gdyż przychodzą dziecku z ogromną trudnością, choć staram się być konsekwentna i ćwiczyć min. 2 razy w tygodniu)? Czy tornister trzeba zastąpić torbą przewieszoną na ukos przez ramię, jak mi radzono?
Odpowiedź:
Niedoskonałość postawy może być wynikiem nieprawidłowego ustawienia miednicy (zbyt duże przodopochylenie) lub nadmiernego wygięcia kifotycznego piersiowego odcinka kręgosłupa. Wada ta, jeśli nie jest leczona i postępuje, może prowadzić nie tylko do przeciążeń kręgosłupa, ale i upośledzenia sprawności układu oddechowego i krążenia. W obu przypadkach podstawowe leczenie polega na systematycznym wykonywaniu odpowiednich ćwiczeń. Ich głównym celem jest wyrobienie poczucia prawidłowej postawy, umiejętności dostrzegania i korygowania jej błędów. Warto u dziecka wyrobić przyzwyczajenie do codziennej, krótkiej gimnastyki, która będzie skuteczniejsza niż dłuższe treningi wykonywane rzadziej. Błędem są ćwiczenia nużące i zniechęcające dziewczynkę do ich wykonywania. Dobór odpowiednich ćwiczeń możliwy jest po przeprowadzeniu dokładnego badania lekarskiego. Warto, by córka prowadziła ruchliwy tryb życia, korzystała z pływalni, chadzała na dłuższe spacery – tego typu zmiany w stylu życia mają większe znaczenie niż, np. zmiana plecaka na torbę na pasku (która nie jest polecana ze względu na asymetryczne obciążenie kręgosłupa i miednicy).