Dbałość o nieskazitelny wygląd jest bardzo ważna, ale zdarzają się sytuacje, w których sami sobie nie poradzimy. Jeśli mimo zdrowej, zbilansowanej diety, sportowego trybu życia i odpowiedniej ilości snu na twarzy wciąż pojawiają się niechciani goście, trzeba udać się do dermatologa. Poniżej krótka lista chorób, z którymi pacjenci mierzą się najczęściej.
Ostuda
Pod tą tajemniczą nazwą kryje się niegroźna, ale bardzo nieestetyczna przypadłość związana z przebarwieniami skóry powstającymi pod wpływem promieni słonecznych. Innymi słowy – na twarzy (i nie tylko) pojawiają się ciemne, nieregularne i dość brzydko wyglądające plamy.
Ostuda dotyka głównie kobiety w wieku rozrodczym. Szacuje się, że zaledwie co czwarty przypadek dotyczy mężczyzny. Może pojawić się samoistnie lub na skutek przyjmowania niektórych leków. Leczenie polega przede wszystkim na zapobieganiu – należy stosować kremy z filtrem UV i unikać przebywania na słońcu, zwłaszcza w godzinach południowych. Ponieważ ostudę łatwo pomylić z innymi chorobami, które dają podobne objawy, koniecznie trzeba skonsultować się z lekarzem dermatologiem.
Trądzik różowaty
Samo słowo trądzik może mylnie obiecywać stan przejściowy, podobnie jak w przypadku trądziku młodzieńczego i niemowlęcego, jednak trądzik różowaty nie jest tak uprzejmy, by zechciał samoistnie zniknąć.
Trądzik różowaty nie dotyczy dzieci, pojawia się po dwudziestym roku życia, a objawy nasilają się przed pięćdziesiątym. Jest przewlekłą chorobą skóry, zewnętrznie objawiającą się bardzo nieestetycznym rumieniem z widocznymi użyłkowaniami, czasem też z krostami. Zmiany te zazwyczaj są swędzące, co powoduje błędne koło, bo drapanie zwiększa zaczerwienienie.
Leczenie trądziku różowatego sprowadza się do usuwania objawów i zapobiegania pojawianiu się nowych. Może być konieczna interwencja chirurgiczna. Nie ma farmaceutyków, które rozwiązałyby problem raz na zawsze.
Pęcherzyca
Pęcherzyca jest dokładnie tym, co sugeruje jej nazwa – chorobą związaną z pojawianiem się na skórze nieestetycznych pęcherzy. Mogą pojawiać się pojedynczo, ale bardzo często występują w grupach. Jest to choroba autoimmunologiczna, dotykająca w takim samym stopniu mężczyzn, jak i kobiety. Pojawia się najczęściej po czterdziestym roku życia, a najczęstszą przyczyną jej występowania są uwarunkowania genetyczne. Dotyczy nie tylko skóry twarzy.
Leczenie pęcherzycy polega na podawaniu leków przeciwbakteryjnych i przeciwgrzybiczych. W ostrzejszych przypadkach stosuje się leki zawierające sterydy.
Pęcherzyca może być powiązana z innymi chorobami autoimmunologicznymi, na przykład reumatoidalnym zapaleniem stawów.
Zapalenie okołoustne
Zapalenie okołoustne nie doczekało się bardziej specjalistycznej nazwy jednak ta, niemal potoczna, bardzo dobrze oddaje istotę choroby.
Zapalenie okołustne dotyczy okolic ust i fałd nosowych i polega na pojawianiu się na skórze zaczerwienień o charakterze zapalnym. Chociaż wyglądają na przejściowe, na ogół nie znikają samoistnie. Potocznie nazywa się je zajadami.
Zmiany pojawiające się koło ust mogą swędzieć, ale lepiej ich nie drapać, bo doprowadzi to jedynie do zaostrzenia choroby.
Leczenie zapalenia okołoustnego polega przede wszystkim na wyeliminowaniu skutków. Może nim być np. uczulenie na konkretny składnik kosmetyków. Kuracja przebiega miejscowo, poprzez wcieranie w chorobowo zmienione miejsca maści przeciwbakteryjnych lub przeciwgrzybiczych. W mocno zaostrzonych przypadkach chorobowych podaje się doustne antybiotyki.