Loading...
Choroby

Jak korygować stożek rogówki?

Korekta stożka rogówki.

Keratoconus – tak po łacinie nazywa się choroba, którą w Polsce znamy jako stożek rogówki. W jej przebiegu pojawiają się dolegliwości takie jak spadek ostrości widzenia, pieczenie oczu czy pogorszenie tolerancji soczewek kontaktowych. Na czym dokładnie polega? I jak można z nią walczyć?

​Rogówka w kształcie stożka – skąd to się bierze?

Kiedy popatrzymy z bliska (i z profilu) na zdrowe oko, zobaczymy gładką, zaokrągloną powierzchnię rogówki. W zaawansowanych postaciach schorzenia nazywanego stożkiem można wyraźnie zaobserwować, że jej powierzchnia jest dużo bardziej wypukła – niemal trójkątna. Do takiej sytuacji nie dochodzi oczywiście z dnia na dzień – choroba rozwija się stopniowo, u jednych pacjentów szybciej, u innych wolniej. Czasami również na pewien czas zatrzymuje się, aby potem znów nabrać rozpędu.

Schorzenie to jest efektem nadmiernego ścieńczenia i uwypuklenia rogówki (wówczas ulega ona wybrzuszeniu). Światło wpadające do oka z zewnątrz załamuje się wtedy pod zmienionym kątem. Do warstwy receptorów (siatkówki) dociera więc zaburzona informacja, a to przekłada się na widzenie przez pacjenta nieostrego obrazu. Do tego dochodzą też inne objawy – związane głównie z podrażnieniem aparatu wzrokowego.

Objawy stożka rogówki

Skoro już jesteśmy przy symptomach, do najczęściej występujących w przebiegu stożka rogówki zaliczamy:

  • pogorszenie ostrości wzroku (zwykle przypominające szybko powiększającą się krótkowzroczność lub astygmatyzm);
  • nadwrażliwość na światło;
  • swędzenie, pieczenie i zaczerwienienie oczu;
  • wrażenie jakby piasku pod powiekami;
  • szybszą męczliwość wzroku;
  • częstsze pocieranie oczu;
  • spadek jakości widzenia przy słabym oświetleniu i po zmroku;
  • łzawienie oczu;
  • gorszą tolerancję soczewek kontaktowych (np. wypadanie ich z oka).

​Sposoby walki ze stożkiem rogówki

Do metod najczęściej wykorzystywanych w terapii stożka należą:

  • Zabieg Cross Linking – wzmacniający i regulujący rogówkę. To obecnie najpopularniejszy sposób korekcji. Więcej na jego temat przeczytasz w kolejnym akapicie.
  • Wszczepienie pierścieni śródgałkowych Intacs – zabieg wszczepienia niewielkich, przyjaznych dla organizmu krążków, których zadaniem jest normalizacja kształtu rogówki. W razie potrzeby można je wymienić lub usunąć.
  • Zabieg Topoguided – operacja z zastosowaniem lasera, wykorzystująca topograficzny obraz rogówki. Obecnie rzadziej wykonywana.
  • Stabilnokształtne soczewki kontaktowe – specjalnie przystosowane do korekcji stożka. Nie są w stanie zahamować jego postępów, ale mogą zmniejszyć towarzyszące mu dolegliwości.

Choć całkowite wyleczenie stożka rogówki nie jest możliwe, to jednak zdecydowanie warto podjąć terapię – dzięki temu pacjent ma szansę na zatrzymanie dalszych postępów choroby i zachowanie przyzwoitej jakości widzenia przez długie lata. Pozwoli to również uniknąć powikłań, w tym tego najpoważniejszego – konieczności przeszczepu rogówki.

​Cross Linking – złoty standard w korekcji stożka rogówki

Zabieg Cross Linking jest najczęściej wybieraną metodą korekcji stożka. To procedura polegająca na nasączeniu rogówki roztworem ryboflawiny (działa jak fotouczulacz), a następnie poddaniu jej naświetleniu światłem UVA o specjalnie dobranej długości fali. Dzięki temu tkanka jest pobudzana do tworzenia większej ilości tzw. wiązań krzyżowych pomiędzy cząsteczkami tworzącego ją białka (kolagenu). W ten sposób zwiększa się wytrzymałość rogówki; dochodzi też do regulacji jej kształtu. Zabieg pozwala na zatrzymanie postępów stożka – a zdarzają się też przypadki cofania się choroby po jego wykonaniu!

Cross Linking jest przy tym procedurą:

  • krótką – trwa tylko ok. 35 min;
  • bezbolesną – dzięki wykorzystaniu miejscowego znieczulenia;
  • bezpieczną – ryzyko powikłań jest minimalne;
  • możliwą do wykonania ambulatoryjnie – czyli jeszcze w tym samym dniu możemy wracać do domu.

​Czynniki ryzyka stożka rogówki

Niestety wciąż nie jest znana bezpośrednia przyczyna pojawiania się stożka rogówki. Występuje jednak całkiem sporo czynników, co do których udowodniono, że zwiększają ryzyko wystąpienia tej choroby. Należą do nich m.in.:

  • pocieranie oczu;
  • duża ekspozycja na światło UV;
  • alergie i schorzenia atopowe;
  • czynniki genetyczne;
  • niektóre choroby oczu (m.in. zapalenie rogówki, zwyrodnienie barwnikowe siatkówki;
  • zespół opadającej powieki;
  • dysplazja stawów biodrowych;
  • wrodzona łamliwość kości;
  • niezapalne choroby tkanki łącznej (np. zespół Elhersa-Danlosa);
  • zbyt długie noszenie soczewek kontaktowych i brak odpowiedniej higieny przy ich zakładaniu, zdejmowaniu i przechowywaniu.

Czy można zastosować jakąś profilaktykę, aby stożek u nas nie wystąpił? Tak – będzie nią minimalizowanie czynników ryzyka (oczywiście tych, na które mamy wpływ). Szczególnie ważne jest unikanie pocierania oczu – tego nawyku można się oduczyć!

Z wymienionych wcześniej sposobów terapii stożka rogówki możesz skorzystać m.in. w Specjalistycznym Centrum Korekcji Wzroku – Vidium Medica, które ma swoje placówki w Warszawie i Krakowie.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.