Artykuł sponsorowany.
Jak na co dzień dbać o zdrowe, mocne kości? Czy sama dieta wystarczy? Przekonaj się, jakie składniki mają największe znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania układu kostnego.
Prawidłowa dieta i aktywność fizyczna to dwa podstawowe elementy profilaktyki wielu schorzeń, w tym dolegliwości ze strony układu kostnego. Codzienny jadłospis powinien być urozmaicony i odpowiednio zbilansowany, aby nie zabrakło w nim żadnych cennych dla zdrowia substancji pokarmowych. Wśród nich możemy jednak wyróżnić trzy składniki kluczowe dla zdrowia kości. Jest to wapń, magnez i witamina D3.
Wapń — niezbędny dla zdrowia kości, zębów i mięśni
Wapń to niezwykle istotny składnik dla organizmu, wpływający na wiele procesów życiowych, w tym m.in. kurczliwość mięśni, przewodnictwo nerwowe, uwalnianie i działanie hormonów, krzepnięcie krwi itd. Najbardziej znany jest jednak ze swojego istotnego wpływu na zdrowie kości i zębów. 99% wapnia ogólnoustrojowego znajduje się w kościach[1].
Odpowiednie spożycie wapnia jest bardzo ważne już w okresie wczesnego dzieciństwa i młodości. Od tego zależy prawidłowa gęstość mineralna kości. Pierwiastek ten najefektywniej odkłada się w tkance kostnej w okresie niemowlęcym i dojrzewania[2]. Najintensywniejszy wzrost kośćca następuje w pierwszych latach życia, więc wówczas kluczowe znaczenie ma zapewnienie organizmowi optymalnej podaży wapnia. Masa kostna szczytową wielkość osiąga między 30. a 35. rokiem życia. Niestety później stopniowo zmniejsza swoją objętość[3].
Utrata gęstości mineralnej kości to nieuchronny proces związany z wiekiem. Rozpoczyna się od ok. 40. roku życia u kobiet i 45. roku życia u mężczyzn. Już na tym etapie życia może zacząć rozwijać się osteoporoza. Istnieje wiele czynników, które przyspieszają jej przebieg, przy czym do najważniejszych zalicza się złą dietę — ubogą w wapń i witaminę D3[4]. W przypadku ewentualnych deficytów w diecie warto rozważyć suplementację preparatem Vitrum Osteo, w którym jednym z podstawowych składników jest właśnie wapń.
Witamina D3 współpracuje z wapniem dla zdrowia kości
Wapń ma kluczowe znaczenie dla zdrowia kości, jednak aby w pełni wykorzystać jego potencjał, niezbędna jest witamina D3. Są to dwa czynniki działające wspólnie na tkankę kostną (a także inne narządy). Od witaminy D3 zależy biodostępność wapnia. Wspólnie odpowiadają za formowanie i mineralizację osteoidu. Witamina D3 jest kluczowa dla zapewnienia homeostazy wapniowo-fosforanowej[5]. Dlatego właśnie w suplemencie diety Vitrum Osteo nie mogło zabraknąć odpowiedniej ilości witaminy D3.
Magnez też stoi na straży zdrowia kości
Do prawidłowego rozwoju i mineralizacji kości niezbędny jest również magnez. W szkielecie znajduje się ok. 50-60% tego pierwiastka, ok. 40-45% występuje w tkankach miękkich, głównie mięśniach, a 1% w płynach pozakomórkowych[6]. Potwierdzono, że brak wystarczającej ilości tego składnika może przyczyniać się do zaburzenia procesów mineralizacji, zwiększając tym samym częstość występowania osteoporozy postmenopauzalnej[7]. Vitrum Osteo, czyli suplement diety dla zdrowych kości, oprócz wapnia i witaminy D3, zawiera również magnez.
[1] Bolanowski J., Bolanowski M., Znaczenie wapnia i witaminy D w profilaktyce i leczeniu osteoporozy, Adv Clin Exp Med 2005, 14, 5, 1057–1062, ISSN 1230−025X, s. 1057-1058.
[2] Wnęk D., Dieta w osteoporozie, https://www.mp.pl/pacjent/dieta/diety/diety_w_chorobach/191330,dieta-w-osteoporozie, [dostęp: 5.05.2022]
[3] Janiszewska M. i inn., Osteoporoza jako problem społeczny – patogeneza, objawy
i czynniki ryzyka osteoporozy pomenopauzalnej, Probl Hig Epidemiol 2015, 96(1): 106-114, s. 108.
[4] Guła Z., Korkosz M., Osteoporoza, https://www.mp.pl/pacjent/reumatologia/choroby/64948,osteoporoza, [dostęp: 05.05.2022]
[5] Konstantynowicz J., Znaczenie suplementacji wapnia i witaminy D w profilaktyce osteoporozy, Żywność dla zdrowia, s. 22-24.
[6] Przygoda B., Magnez, https://www.mp.pl/pacjent/dieta/zasady/73839,magnez, [dostęp: 05.05.2022]
[7] Szymczyk H., Magnez – pierwiastek niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizmu, Farmacja Współczesna, 2016; 9: 217-223, s. 220.