Kiedy na stopie naszego dziecka pojawiają się zmiany skórne, najczęściej pierwszą myślą jest to, że być może już pora zmienić obuwie na większy rozmiar. Od obecnego latorośl nabawiła się odcisków. Gdy jednak zmianie na stopie przyjrzymy się dokładniej, czasem może okazać się, że nie jest ona wcale spowodowana obcieraniem dziecięcego bucika. Narośl na stopie może być kurzajką, która na pierwszy rzut oka przypomina zwykły odcisk.
Na skórze stopy kurzajka może występować pojedynczo lub w grupie. Z reguły sama nie zniknie, trzeba jej w tym pomóc. Sposobów na walkę z kurzajkami jest wiele – jedne są bardziej skuteczne, inne mniej. Najważniejsze jest jednak to, żeby w przypadku pojawienia się tego rodzaju narośli na stopie naszego dziecka działać szybko. Wirus powodujący powstawanie brodawek jest bowiem zaraźliwy, a same kurzajki mają tendencje do namnażania się.
Kurzajka – czym jest i skąd się bierze?
Kurzajka jest zmianą skórną łagodnego rodzaju. W fachowym języku medycznym nazywana jest brodawką wirusową. Przyczyną powstawania kurzajek, niezależnie od miejsca ich występowania, jest wirus brodawczaka ludzkiego (HPV).
Wirus ten występuje powszechnie w środowisku i szacuje się, że nawet 10 procent całej ludzkiej populacji jest nim zarażonych. Obecnie rozróżnia się około 70 typów wirusa HPV, powodujących różnego rodzaju zakażenia. Część z nich odpowiada za zmiany na stopach, a inne powodują powstawanie brodawek na przykład na narządach płciowych.
Przyczyny powstawania kurzajek
Wirus HPV jest wysoce zaraźliwy. Do zakażenia nim może dojść w momencie, gdy uszkodzona w jakiś sposób skóra zdrowego człowieka dotknie powierzchni nim skażonej. Do zarażenia się wystarczy więc czasem uścisnąć rękę osoby z kurzajką na dłoni. Powodem zakażenia może być też nawet samo posługiwanie się tym samym przedmiotem, którego wcześniej używała osoba z wirusem HPV.
Do zarażenia brodawką na stopie może dojść z kolei poprzez brak zachowania odpowiednich środków bezpieczeństwa w miejscach publicznych, na przykład na basenie lub siłowni. Chodzenie boso wiąże się więc z dużym ryzykiem zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego.
Jego rozprzestrzenianiu się sprzyjają ciepło oraz wilgoć, które powodują zmiękczanie skóry. W takich warunkach naskórek zakażonej osoby może się złuszczać. Później wniknąć w mikrouszkodzenia skóry osoby zdrowej i spowodować zarażenie się wirusem.
Kurzajki mogą powstać także w wyniku samozakażenia. W momencie gdy jesteśmy już nosicielami wirusa i dojdzie do przeniesienia go z jednego miejsca w inne, na przykład z dłoni na stopę.
Grupą szczególnie narażoną na zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego są dzieci. Szacuje się, że problem ten dotyczyć może nawet 15 procent z nich. Czynnikiem zwiększającym ryzyko zarażenia się jest także obniżona odporność organizmu. Dlatego też do zakażeń wirusem HPV dochodzi częściej w okresie jesienno-zimowym, gdy jest ona zazwyczaj niższa.
Kurzajki — dlaczego dzieci są narażone?
Przyczyn powodujących częstsze występowanie kurzajek akurat u dzieci jest co najmniej kilka. Pierwszą z nich jest niższa odporność. Dzieci uczęszczające do żłobków, przedszkoli i szkół często łapią różnego rodzaju infekcje. Wówczas ich odporność jest czasowo obniżona, co sprzyja zakażeniu wirusem HPV.
Dzieci, ze względu na swoją żywiołowość, są także częściej narażone na występowanie uszkodzeń skóry, różnego rodzaju otarć czy zadrapań naskórka. Ten czynnik także ułatwia wniknięcie wirusowi brodawczaka ludzkiego do organizmu i późniejsze powstawanie kurzajek.
Dzieci, zwłaszcza te młodsze, jest także często trudniej zmusić do przestrzegania zasad higieny, na przykład podczas zajęć na basenie. A brak zachowania podstawowych zasad i chodzenie boso w miejscu, gdzie przewijają się codziennie setki różnych ludzi, może także zwiększać ryzyko zakażenia.
Kurzajki – jak wyglądają i jakie są rodzaje?
Kurzajki są zmianami skórnymi, które są zbudowane z korzenia znajdującego się w wewnątrz skóry, pokrytego na zewnątrz warstwami naskórka.
Brodawka przypomina na skórze szarobrunatną grudkę, a na stopie może wyglądać początkowo jak odcisk. Dlatego jest często z nim mylona.
Brodawki mogą być bezbolesne, ale zdarza się także, że wywołują dolegliwości bólowe. W przypadku tych na stopach – mogą z czasem powodować nawet problemy w poruszaniu się. Szczególnie bolesne potrafią być kurzajki na palcach, zwłaszcza te znajdujące się w okolicach paznokci.
Rodzaje kurzajek:
- Brodawki zwykłe – najczęściej występują pojedynczo, a gdy pojawiają się w grupach, mają czasem tendencję do zlewania się. Mają wielkość od kilku do kilkunastu milimetrów i zazwyczaj są grudkami o nierównej powierzchni oraz barwie szarobrunatnej lub zbliżonej do koloru naszej skóry. Najczęściej występują na palcach u rąk, mogą także znajdować się pod płytką paznokcia. Mogą utrzymywać się na skórze nawet przez kilka lat lat i rozsiewać się z dłoni na łokcie, kolana oraz twarz.
- Brodawki podeszwowe – występują na spodniej części stopy. Mają najczęściej szorstką powierzchnię i nieznacznie odstają od skóry. Mogą powodować dolegliwości bólowe i utrudnienia w poruszaniu się, zwłaszcza w sytuacji, gdy występują mnogo. Najczęściej przyczyną ich powstawania jest zakażenie brodawczakiem ludzkim typu HPV-1.
- Brodawki mozaikowe – występują najczęściej na podeszwach stóp, chociaż zdarzają się sytuacje ich powstawania także na dłoniach i w okolicach paznokci. Ich przyczyną jest głównie wirus HPV typu 2. Są to drobne pojedyncze zmiany zlewające się w większe ogniska. Zazwyczaj są płaskie i niebolesne. Tego typu brodawki na stopach są trudne do wyleczenia, zwłaszcza że często są mylone z przesuszoną skórą lub grzybicą. Brodawki tego rodzaju mają skłonność do nawracania. Często występują u osób z obniżoną odpornością. Gdy dojdzie do takiej infekcji, zazwyczaj ma długotrwały przebieg z tendencją do nawrotów.
- Brodawki typu myrmecia – najczęściej występują pojedynczo, nie mają tendencji do zlewania się. Są wywoływane przez wirus typu HPV-1. Wnikają głęboko w skórę stopy i mogą wywoływać ból przy chodzeniu. Brodawki tego typu są wysoce zakaźne i często występują u dzieci. Po wyleczeniu nawroty kurzajek tego typu nie zdarzają się często, bo zakażenie HPV-1 daje na niego późniejszą odporność.
- Brodawki płaskie – są mniejsze i bardziej płaskie niż brodawki innych typów. Najczęściej są tylko nieznacznie wyniosłe ponad powierzchnię skóry powierzchnię i nie różnią się zbytnio od niej kolorem. Mają tendencje do rozsiewania się na dłoniach lub skórze twarzy. Na ogół zmiany tego typu ustępują samoistnie, a ich występowanie przez dłuższy czas może wskazywać na stan obniżonej odporności organizmu.
- Brodawki płciowe – inaczej nazywane są kłykcinami kończystymi. Należą do najczęstszych zakażeń przenoszonych drogą płciową. Zazwyczaj powodowane są wirusami HPV o podtypach 6 lub 11. Powodują dolegliwości bólowe, pieczenie lub swędzenie. Mają postać niewielkich grudek, które mogą występować pojedynczo lub zlewać się w grupy. Najczęściej mają kolor jasnoróżowy, rzadziej pojawiają się w kolorze brunatnym. Nieleczone mogą przyjmować postać kalafiorowatych tworów obejmujących znaczną powierzchnię skóry genitaliów.
Kurzajki – jak je usunąć?
W zależności od typu wirusa, który spowodował powstanie brodawki, będą one różnić się odpornością na leczenie. Część z nich może zniknąć samoistnie – czasem po upływie kilku tygodni, częściej kilku miesięcy, a nawet 2-3 lat. Dlatego w momencie zdiagnozowania na skórze kurzajki należy szybko podjąć leczenie. Pamiętajmy, że zanim zniknie ona samoistnie, może rozsiać się na inne części skóry albo spowodować zarażenie się innych osób.
Przed rozpoczęciem leczenia kurzajek zalecana jest wizyta u dermatologa. Najczęściej stosowanymi metodami ich usuwania są łyżeczkowanie lub wymrożenie. Ten pierwszy zabieg przeprowadza się w miejscowym znieczuleniu. Polega on na zdrapaniu brodawki z powierzchni skóry przy użyciu specjalnie przystosowanej do tego jałowej łyżeczki. Metoda ta jest najczęściej bezbolesna i nie pozostawia śladów na skórze w postaci blizn. Czasem stosuje się bardziej drastyczną metodę usuwania brodawek, wycinając zmiany skórne z użyciem skalpela chirurgicznego.
Kropterapia na kurzajki
Leczenie w formie krioterapii, czyli wymrożenia kurzajki stosuje się w przypadku występowania pojedynczych zmian brodawkowych na stopach lub dłoniach. Stosuje się tę formę leczenia między innymi w przypadku brodawek mozaikowych. Do wymrażania kurzajek używa się ciekłego azotu. Ta metoda jest wysoce skuteczna, ale bywa bolesna. Skóra w miejscu wymrożenia może boleć czasem nawet przez kilka czy kilkanaście dni po zabiegu.
W przypadku dzieci powyższe metody są raczej ostatecznością. W pierwszej kolejności stosuje się częściej leczenie z użyciem środków złuszczających brodawkę. Jedną z takich metod jest „lapisowanie”, czyli pocieranie kurzajki specjalnym patyczkiem nasączonym azotanem srebra, zwanym czasem „diabelskim kamykiem”.
Częściej stosuje się jednak płyny lub żele na bazie złuszczającego naskórek kwasu salicylowego. Przed ich użyciem, zwłaszcza u dzieci, wskazane jest skonsultowanie doboru odpowiedniego środka z dermatologiem.
W sytuacji, gdy zmiany brodawkowe występują pojedynczo, można także rozpocząć od próby wyleczenia ich z użyciem jednego z domowych sposobów.
Kurzajka – 5 domowych sposobów leczenia
Poniżej prezenrujemy 5 domowych sposobów na pozbycie się problemu
1. Sok z glistnika jaskółcze ziele
Od dziesięcioleci, jednym z najczęściej polecanych i przekazywanych z pokolenia na pokolenie sposobów leczenia brodawek na skórze, jest smarowanie ich sokiem z glistnika jaskółcze ziele. Ta roślina o żółtych kwiatach jest bardzo powszechnie spotykana w Polsce, często rośnie przy drogach, w rowach lub na skrajach lasu. Kiedy złamie się łodygę rośliny, ze środka wycieka pomarańczowy, mocno brudzący sok i to właśnie nim należy smarować kurzajki.
Sok z łodygi glistnika zawiera alkaloidy, aminy biogenne, flawonoidy oraz sole mineralne. To właśnie znajdowanie się w nim tych środków ma pomagać w leczeniu brodawek. Zmiany skórne należy smarować sokiem tak długo, aż dojdzie do całkowitego zniknięcia kurzajki. Oczywiście o ile będzie ona podatna na tego rodzaju leczenie. Przy stosowaniu glistnika, zwłaszcza u dzieci, należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ dostanie się jego pomarańczowego soku do oka, może powodować mocne pieczenie, a czasem także poważniejsze dolegliwości. Stosowanie jaskółczego ziela nie jest także wskazane u osób podatnych na różnego rodzaju alergię.
2. Wykorzystanie mniszka lekarskiego
Czasem do leczenia brodawek zaleca się także stosowanie soku z innej popularnej w Polsce rośliny. Mianowicie mniszka lekarskiego. Zmianę skórną należy posmarować sokiem. To miejsce trzeba później zawinąć czystym opatrunkiem. Stosowanie mniszka może być skuteczne zwłaszcza w sytuacji, gdy brodawka dopiero powstaje i jest jeszcze we wczesnym stadium rozwoju.
3. Olej z drzewa herbacianego na kurzajki
Inną popularną metodą domowego leczenia brodawek jest stosowanie olejku z drzewa herbacianego. Ten olejek eteryczny powstaje w procesie destylacji liście drzewa herbacianego. Wykazuje właściwości antyseptyczne. W jego składzie znajdują się związki fenolowe i terpeny, działające przeciwdrobnoustrojowo wobec bakterii, grzybów i wirusów. I właśnie ta ostatnia właściwość może okazać się skuteczna w przypadku walki z wirusem HPV, powodującym powstawanie kurzajek.
Brodawkę należy smarować nierozcieńczonym olejkiem dwa razy dziennie. Po jego nałożeniu poczekać chwilę, aż wchłonie on się w skórę. Jeżeli kurzajka będzie podatna na leczenie olejkiem herbacianym, już po kilku dniach powinna zacząć się zmniejszać.
4. Olejek imbirowy, eukaliptusowy i olejek z oregano
Przy leczeniu brodawek można wspierać się także innymi popularnymi olejkami, wykazującymi pewne właściwości przeciwwirusowe. Chodzi między innymi o olejek imbirowy, eukaliptusowy czy olejek z oregano. W przypadku używania każdego z nich należy zmianę skórną smarować płynem i obserwować, czy z czasem ulega ona zmniejszeniu. Jeżeli tak się dzieje, leczenie można kontynuować. Gdy efektów działania olejków nie widać, należy poszukać innych metod walki z brodawkami.
5. Czosnek na kurzajki
Przy domowym leczeniu kurzajek zaleca się stosowanie także okładów ze zmiażdżonego ząbka czosnku. Po nałożeniu „czosnkowej pasty” na kurzajkę należy zakleić to miejsce czystym opatrunkiem. Taki okład można stosować nawet kilka razy dziennie. Należy jednak zachować ostrożność, ponieważ czosnek może mieć dla skóry właściwości drażniące. Kiedy dostrzeżemy pierwsze ślady podrażnienia lub poparzenia naskórka, trzeba zaprzestać dalszego leczenia tą metodą.