Owłosienie na głowie i innych częściach ciała ma dla nas ogromne znaczenie, zarówno zdrowotne, jak i estetyczne. Gdy włosy zaczynają wypadać, wpadamy w panikę. Nie zawsze chodzi jedynie o chwilowy spadek formy. Nagła utrata włosów może sugerować choroby autoimmunologiczne, a najczęściej jest to łysienie plackowate, które atakuje mieszki włosowe.
Czym jest łysienie plackowate?
Łysienie plackowate po łacinie nosi nazwę alopecia areata, w skrócie AA. Jest to choroba, która dotyczyć może każdego, bez względu na wiek. Występuje stosunkowo często, bo dotyka nawet 2% populacji. Łysienie plackowate wywoływane jest przez reakcję immunologiczną komórkową. Wokół mieszków włosowych wytwarzają się cytokiny prozapalne. Choroba może wystąpić w każdym momencie życia.
Łysienie plackowate objawia się występowaniem ognisk wyłysienia, które mogą mieć charakter przejściowy bądź trwały. Jest to choroba niebezpieczna nie tyle ze względu na samą utratę włosów, ale na kłopoty psychologiczne, które mogą mieć z tym związek. Osoby cierpiące na łysienie plackowate często popadają w kompleksy, nie akceptują siebie i swojego wyglądu, a to może przyczyniać się do wystąpienia depresji.
Przyczyny łysienia plackowatego
Przyczynami łysienia plackowatego są przede wszystkim czynniki immunologiczne. Do przyczyn zalicza się również czynniki autoimmunologiczne, np. autoimmunologiczne choroby tarczycy czy reumatoidalne zapalenie stawów. Nie bez znaczenia pozostają czynniki genetyczne, bo nawet u 10-20% osób cierpiących na tą przypadłość okazuje się, że choroba występowała w rodzinie wcześniej. Badania wykazują, że na wystąpienie łysienia plackowatego wpływ mają również czynniki psychosomatyczne, takie, jak np. długotrwały i silny stres czy traumatyczne przeżycia.
Objawy łysienia plackowatego
Objawy łysienia plackowatego są dość łatwe do zdiagnozowania. Mogą pojawić się nawet u dzieci czy młodzieży. W obrębie skóry głowy zaczynają pojawiać się nagłe ogniska utraty włosów. Co ważne, w miejscu ich utraty skóra pozostaje niezmieniona. Ogniska te mogą występować pojedynczo lub mnogo, mogą się powiększać i łączyć ze sobą. W zależności od rodzaju łysienia plackowatego, utrata włosów może objąć inne części ciała. Choroba nawraca, ale nie wywołuje żadnych dolegliwości towarzyszących. Rzadko pojawia się świąd skóry czy jej zaczerwienie. Wyróżnia się różne typy łysienia plackowatego, a każdy z nich oznacza utratę włosów ze skóry głowy i nie tylko.
Łysienie plackowate uogólnione- na czym polega?
Łysienie plackowate uogólnione to jeden z rodzajów łysienia. Obejmuje prawie wszystkie lub nawet wszystkie włosy na ciele. Jeśli choroba ma znamiona choroby długotrwałej, mówimy wówczas o łysieniu uogólnionym złośliwym. Łysienie uogólnione obejmuje nie tylko włosy na głowie i skórę głowy, ale także brwi i rzęsy. Może się to zdarzyć w każdym przypadku łysienia plackowatego.
Łysienie plackowate całkowite- jak przebiega?
Łysienie plackowate całkowite obejmuje włosy na skórze głowy przy zachowaniu owłosienia na twarzy i ciele. Oznacza to, że włosy z głowy wypadają, ale brwi i rzęsy pozostają nienaruszone. Z łysieniem plackowatym mogą występować również zmiany w paznokciach.
Metody wykorzystywane w leczeniu łysienia plackowatego
W przypadku choroby bardzo ważne jest, by zacząć działać już w momencie, gdy pojawią się pierwsze objawy łysienia plackowatego. Tuż po zauważeniu większego niż normalnie wypadania włosów, należy wdrożyć odpowiednie leczenie. Zazwyczaj stosuje się sterydowe maści, kremy czy roztwory, glikokortykosteroidy podawane śródskórnie, które działają na mieszki włosowe. produkty tego typu nie zahamują łysienia plackowatego, ale znacznie opóźnią jego nawroty, pozwalając na samoistny odrost włosów.
Oprócz środków sterydowych, często stosuje się także terapię DCP, polegającą na miejscowym podaniu alergenu na skórę osoby cierpiącej na łysienie plackowate. Celem takiego działania jest skierowanie odpowiedzi immunologicznej na stan zapalny skóry, co pomaga w zahamowaniu łysienia. Dzięki temu, że układ immunologiczny jest zajęty zwalczaniem stanu zapalnego, zmniejsza się autoagresja, a prawidłowe funkcjonowanie układu immunologicznego zostaje przywrócone. Oprócz terapii DCP, dobre efekty przynosi również fotochemioterapia i wąskopasmowa terapia UVB. Za najskuteczniejszą metodą uznaje się jednak wywołanie alergii kontaktowej.
Występowanie łysienia plackowatego może mieć związek z niedoborem witaminy D w organizmie. Warto więc stosować jej suplementację, oczywiście, pod czujnym okiem lekarza. W łysieniu plackowatym zdecydowanie największym problemem jest nasza psychika. Leczenie łysienia jest ważne, ale równie ważna jest opieka psychologiczna. Porost włosów jest ściśle powiązany z nasza genetyką, a uszkodzenia mieszków włosowych sprawiają, że pobudzenie cebulek włosów do wzrostu jest jeszcze trudniejsze.
Czy łysienia plackowatego można uniknąć?
Wiele osób zastanawia się, czy można jakość zmniejszyć ryzyko zachorowania na łysienie plackowate, w tym także na łysienie złośliwe. W przypadku tej choroby trudno podjąć działania przeciwdziałające, można jednak zadbać o profilaktykę. Wypadanie włosów jest zjawiskiem naturalnym, o ile dziennie nie wypada więcej niż 100 włosów. W przypadku pojawienia się większej ilości wypadających włosów, konieczne będzie badanie histologiczne, by wykryć zaburzenia o podłożu autoimmunologicznym.
Leczenie łysienia plackowatego nie jest łatwe i wymaga sporo czasu i cierpliwości.