Loading...
PsychikaZdrowie

Myśli samobójcze – najczęstsze przyczyny, sposoby pomocy

Rozsypane leki na dłoni kobiety

Myśli samobójcze – najczęstsze przyczyny, sposoby pomocy

Wbrew pozorom myśli samobójcze nie są rzadkością. Zmaga się z nimi wiele osób, ale na szczęście myśli nie zawsze zmieniają się w czyny. Skąd one się biorą? Czy są krzykiem rozpaczy? Gdzie szukać pomocy? Dlaczego myśli samobójcze występują także u nastolatków? O tym można przeczytać w poniższym tekście!

Czym tak naprawdę są myśli samobójcze?

„Ja się chyba zabiję” te słowa padły z ust każdego z nas chociaż raz. Nie do końca jednak oznacza to, że każdy człowiek myśli o odebraniu sobie życia. Myśli samobójcze nie pojawiają się i nie znikają tak po prostu. One nawracają i ciężko je od siebie odsunąć. Często towarzyszy im także wizja tego, jak zakończyć własny żywot. Ponadto osoba, która ma takie myśli, nawet nie próbuje ich odpędzać, a wręcz przeciwnie chętnie je przywołuje, zatraca się w nich. Nie baczy na to, że takie zachowanie jest autodestrukcyjne i może mieć naprawdę tragiczne skutki. Myśli samobójcze mogą pojawić się w każdym wieku, w każdym momencie i nie można ich lekceważyć.

Człowiek siedzący na wierzchołku góry
Źródło: Pixabay

Przyczyny myśli samobójczych

W wielu przypadkach myśli samobójcze są wołaniem o pomoc. Oczywiście nikt inny ich nie słyszy, ale prawda jest taka, że często towarzyszą im nieudane próby samobójcze. Występuje chociażby samookaleczenie, łykanie niegroźnych tabletek, czy wykonywanie ryzykownych zachowań. Taka osoba przede wszystkim chce zwrócić na siebie uwagę, pokazać, że ma problem i potrzebuje pomocy. Niestety niektóre gesty lub czynności nie są na tyle wyraźne, aby druga osoba mogła zrozumieć, że trzeba zacząć działać.

W innym przypadku chęć odebrania sobie życia jest krzykiem rozpaczy. Najczęściej ma to miejsce, kiedy ktoś nie może poradzić sobie z narastającymi problemami dnia codziennego. Mogą dotyczyć one każdej sfery życiowej. Co więcej, dla jednej osoby mogą być nic nieznaczące, ale dla drugiej okazują się przeszkodą nie do pokonania.

Przyczyny myśli samobójczych mogą pojawić się także w depresji. Jest to podstępna choroba, która powoduje, że człowiek nie ma energii, ani sił do życia. Trudność sprawiają nawet najprostsze czynności, takie jak wstanie z łóżka, wzięcie prysznica, czy zjedzenie posiłku. Depresja powoduje też, że osoba chora jest ciągle przygnębiona i jedynym rozwiązaniem, które przychodzi do głowy, jest odebranie sobie życia.

Uzależnienia a myśli samobójcze

Alkohol, narkotyki, czy inne substancje psychoaktywne to kolejna przyczyna występowania myśli samobójczych. U osoby, którą zawładnął nałóg, emocje są bardzo skrajne. W momencie otępienia często są to szczęście, zadowolenie z życia lub euforia. Z drugiej strony mogą to być otępienie, czy ignorancja. Dopiero w momencie wytrzeźwienia występuje wstyd, zażenowanie i słabość. Osoby uzależnione działają chaotycznie, nie szukają pomocy, nawet gdy problem się nasila. Kiedy ostatecznie wszystko zaczyna ich przerastać, wydaje im się, że jedynym wyjściem z tej patowej sytuacji jest samobójstwo.

Zaburzenia psychiczne

Zaburzenia i choroby psychiczne również mogą prowadzić do myślenia o odebraniu sobie życia. Schizofrenia, zaburzenia osobowości, afektywne, czy lękowe to tylko kilka przykładów schorzeń, które mogą wywołać kryzys psychiczny. Osoba zmagająca się, choć z jednym z nich może nie radzić sobie z problemami. Zwłaszcza jeśli nie będzie się leczyć. Myśli są na tyle natrętne i trwałe, że jedynie pomoc specjalisty może sprawić, że znikną lub staną się mniej natarczywe. Niestety brak odpowiedniego leczenia i dobrania leków może doprowadzić chorego do odsunięcia się od bliskich, powolnego zatracania się we własnych zmorach i ostatecznie do samobójstwa.

Młoda kobieta mająca myśli samobojcze schowana pod kołdrą
Źródło: Pixabay

Przyczyny myśli samobójczych u nastolatków

Młodzi ludzie także mają własne problemy, które dorosłym wydają się mało znaczące. Według psychologów takie bagatelizowanie sygnałów przez rodziców to jeden z najczęściej popełnianych błędów. W ten sposób nastolatkowie nie mogą liczyć na ich wsparcie, zrozumienie, pomoc. Młodzież przede wszystkim czuje presję w szkole. Sprawdziany, oceny, odpytywanie, to wszystko sprawia, że już ich umysł jest przepełniony negatywnymi myślami. Jednak to jeszcze nie koniec. Są też przecież rówieśnicy, którzy tylko liczą na to, aż komuś powinie się noga, żeby mogli się pośmiać i wykazać, że jest ktoś „gorszy” od nich. Zjawisko hejtu w szkołach jest obecnie codziennością.

Ponadto nie można zapomnieć też o zawodach miłosnych. Młody człowiek, kiedy ma złamane serce, często nie może zrozumieć, dlaczego tak się stało. Szuka winy wyłącznie w sobie, nie dopuszczając do siebie myśli, że jest to normalna kolej rzeczy i z czasem wszystko się ułoży.

Jak się objawia depresja nastolatków?

Depresja nastolatków to problem bardzo powszechny. Niestety w wielu przypadkach zdiagnozowana zostaje stosunkowo późno. Z reguły jej początki mają miejsce między 11 a 13 rokiem życia, choć nie jest to warunek konieczny.

Do najważniejszych objawów depresji u nastolatków można zaliczyć:

  • Niska samoocena. Młody człowiek nie wierzy w siebie, czuje się gorszy od innych, obwinia się o wszystko.
  • Zły nastrój, czyli ciągłe przygnębienie. Nastolatek nie cieszy się z niczego, nawet z tego, co do tej pory sprawiało mu radość.
  • Brak aktywności fizycznej lub jej spore ograniczenie. Każda wolna chwila spędzana jest w łóżku albo na bezproduktywnych czynnościach np. wpatrywanie się w jeden punkt.
  • Brak stałego rytmu dnia.
  • Problemy ze snem.
  • Nadmierny apetyt lub jego brak.
  • Pierwsze próby sięgnięcia po używki.
  • Rozdrażnienie.
  • Płaczliwość.
  • Problemy z koncentracją i zapamiętywaniem
  • Udzielanie krótkich wymijających odpowiedzi na zadane pytania.
  • Agresywne zachowanie.
  • Myśli samobójcze.
  • Próby samobójcze.

Niestety wielu rodziców nie przejmuje się wymienionymi objawami z różnych przyczyn. Czasami twierdzą, że zachowanie dzieci związane jest z hormonami. W innym przypadku nawet nie zauważają zmian zachodzących w zachowaniu pociechy. Są zbyt zajęci pracą, czy własnymi problemami.

Smutna, zamyślona nastolatka, mająca myśli samobójcze
Źródło: Pixabay

Podłoże depresji u nastolatków

Wystąpienie depresji u nastolatków może być spowodowane wpływem środowiska, ale nie tylko. Podłoże choroby może być też:

  • Rodzinne, kiedy w domu źle się dzieje, dziecko nie może dojść do porozumienia z rodzicami, zaniedbanie, problemy z nałogami, przemoc, molestowanie, gwałt, czy przestępczy tryb życia.
  • Genetyczne. Ryzyko, że dziecko będzie miało depresję, wzrasta, kiedy choć jedno z rodziców cierpi na tę chorobę.
  • Zwiększona podatność na stres.
  • Osobowościowe spowodowane np. przez niską samoocenę, negatywne spojrzenie na świat, źle wpojone wartości.

Gdzie szukać pomocy, kiedy mam myśli samobójcze?

To pytanie zadaje sobie coraz więcej osób i całe szczęście, ponieważ chcą znaleźć rozwiązanie własnych problemów. W Polsce istnieje wiele instytucji, które mogą pomóc. Należą do nich:

  1. Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży. Czynny każdego dnia przez całą dobę! Numer telefonu to: 116 111.
  2. Telefon zaufania dla dorosłych w kryzysie emocjonalnym. Czynny od poniedziałku do piątku w godzinach od 14 do 22. Telefon: 116 123.
  3. Antydepresyjny telefon zaufania. W tym przypadku godziny, w których można dzwonić, są zróżnicowane, ponieważ w niektóre dni dyżury pełnią psycholodzy, a w inne psychiatrzy. Na antydepresyjny telefon zaufania można dzwonić pod numer: 22 484 88 01.
  4. Antydepresyjny telefon zaufania Forum Przeciw Depresji. Czynny jest w każdą środę i czwartek między 17 a 19. Numer telefonu: 22 594 91 00.

Ponadto w większych miastach można znaleźć także stacjonarne placówki, które mogą udzielić doraźnej pomocy. Warto po nią sięgnąć!

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.