Przewlekła niewydolność żylna kończyn dolnych to proces chorobowy będący wynikiem zastoju krwi w żyłach. Początkowo objawia się niewielkimi obrzękami wokół kostek, które nasilają się wieczorem. Z czasem pojawiają się też inne objawy jak uczucie ciężkich nóg, pajączki czy żylaki. Niewydolność żylną powinno się leczyć, bo w przeciwnym razie schorzenie pociągnie za sobą poważne konsekwencje. Dowiedz się, jakie są objawy niewydolności żylnej i jak ją leczyć.
Jak powstaje niewydolność żylna nóg?
Przewlekła niewydolność żylna kończyn dolnych to poważna choroba, której przyczyną jest uszkodzenie żył transportujących krew z nóg do serca. Aby krew mogła swobodnie przepływać, potrzebne są sprawnie funkcjonujące zastawki żylne i pompa mięśniowa. Gdy dojdzie do ich uszkodzenia, krew zaczyna się cofać. Przez to żyły się rozciągają i zalega w nich krew. Zastój utrudnia napływ dotlenionej krwi tętniczej, co staje się powodem wystąpienia wielu niepożądanych objawów. W Polsce na niewydolność żylną cierpi niemal połowa kobiet i prawie 40% mężczyzn.
Niewydolność żylna – objawy
W początkowym stadium choroby niewydolność żylna daje niewiele objawów, które są dość łagodne. Pacjenci najczęściej uskarżają się z powodu takich symptomów jak:
- uczucie ciężkości, zmęczenia, dyskomfortu lub niespokojnych nóg,
- obrzęki stóp, okolic kostek i łydek,
- ból żył,
- parastezje (mrowienie, drętwienie),
- świąd,
- nocne skurcze mięśni (głównie łydek),
- podskórne przebarwienia (zaczerwienienie lub zasinienie),
- uwidocznienie żył,
- teleangiektazje i żylaki siatkowate,
- owrzodzenia żylne,
- uczucie zimnych nóg
Uporczywe objawy takie jak ból czy opuchlizna nasilają się w pozycji stojącej lub siedzącej i mijają po „rozruszaniu się” albo ćwiczeniach. Z biegiem czasu zamieniają się w objawy trwałe i nie odpuszczają pomimo stosowania sposobów na ich zwalczenie.
Diagnostyka niewydolności żylnej
Rozpoznanie niewydolności żylnej nie jest trudne nawet na podstawie samego wywiadu i oględzin nóg. Dla potwierdzenia swoich przypuszczeń lekarz może zlecić badania. Podstawowym badaniem wykorzystywanym w ramach diagnostyki niewydolności żylnej jest ultrasonografia dopplerowska, dzięki której można określić wydolność żył, a także ustalić, które zastawki żylne są uszkodzone. Jeśli u chorego dodatkowo występuje zakrzepica nóg, potwierdzi to badanie dopplerowskie.
Niewydolność żylna – leczenie
Pacjentom ze zdiagnozowaną niewydolnością żylną zaleca się przede wszystkim zmianę stylu życia, z położeniem większego nacisku na aktywność fizyczną i przywiązywaniem większej uwagi do diety. Stosuje się także leczenie uciskowe, leczenie zachowawcze (farmakoterapię) oraz leczenie zabiegowe.
Farmakoterapia
Wdrażana praktycznie w każdym przypadku. Zalecane są leki flebotropowe, które z jednej strony poprawiają pracę naczyń, a z drugiej zmniejszają stan zapalny oraz objawy jak ból czy obrzęk. Dodatkowo oprócz leków doustnych wdrożyć można leki do stosowania miejscowego jak Venożel. Stworzony na bazie trzech składników: diklofenaku, trybenozydu i escyny wykazuje potrójne działanie: przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwobrzękowe. Leczenie z wykorzystaniem tabletek i maści powinno odbywać się zgodnie z zaleceniami z ulotek i pod kontrolą lekarza.
Terapia uciskowa
Metodą dającą bardzo dobre efekty jest terapia uciskowa. Stosuje się rajstopy uciskowe, opaski o różnej rozciągliwości albo wyroby kompresyjne, które poprzez ucisk umożliwiają sprawny przepływ krwi z nóg do serca. Produkty kompresyjne zmniejszają objawy, w dodatku hamują rozwój choroby. Powinno się je dobrać adekwatnie do potrzeb i stopnia nasilenia objawów. O pomoc w ich doborze warto poprosić lekarza lub fizjoterapeutę.
Leczenie zabiegowe
Niewydolność żylna może być leczona także inwazyjnie. W grę wchodzi np. klasyczna operacja żylaków. Dostępne są też inne metody jak miniflebektomia, które polega na usuwaniu zmian żylakowych z mikronacięć. Ponadto można zamknąć naczynia żylne z wykorzystaniem lasera lub podać do żyły lek, który spowoduje jej chemiczne podrażnienie, tym samym miejscowy stan zapalny, a wskutek tego zwłóknienie. O formie leczenia decyduje lekarz.