Pasożyt w oku – rodzaje i przyczyny zakażenia

Pasożyty dzielą się na wiele kategorii. Jedne z nich zamieszkują jelita, skórę, a jeszcze inne narządy wzroku.

Robaki w oku są bardzo niebezpieczne. Powodują zaburzenia metabolizmu, niszczą tkanki miękkie, obniżają odporność, wywołują stany zapalne i ostatecznie pogarszają wzrok. Patologia dotycząca oczu jest niezwykle poważna i należy podjąć odpowiednie działania, aby zapobiec ślepocie.

Robaki osiedlają się głównie w narządach przewodu pokarmowego, ale mogą również zasiedlać wątrobę, płuca, krew i oczy. Ponieważ pasożyty w oku, na przykład pasożyty na rzęsach, szybko się rozmnażają, ich inwazje są na tyle niebezpieczne, że mogą powodować poważne problemy zdrowotne.

Robaków nie widać na pierwszy rzut oka. Konieczna jest jednak diagnoza i leczenie robaków. Zaburzają one bowiem metabolizm, szybko się rozmnażają i mogą powodować cysty oraz uciskać okoliczne tkanki. Mogą one prowadzić do zaburzeń funkcjonowania narządów, a nawet do utraty wzroku.

Włośnice i askarydy

Robaki w oku mogą dawać następujące objawy:

• Ból mięśni,
• Obrzęk oczu (czasami obejmujący również twarz),
• Gorączka,
• Utrzymujące się zapalenie spojówek.

Askarydy w oku są znacznie rzadsze, ale nadal się zdarzają. Robaki dostają się do organizmu poprzez spożywanie niemytych pokarmów roślinnych. Robaki, takie jak Baylisascaris procyonis, mogą osiedlać się wewnątrz człowieka.

Askarydy nie są w stanie kontynuować swojego rozwoju w organizmie człowieka i są przenoszone do różnych narządów drogą krwionośną. W ten sposób robaki trafiają do oczu, gdzie po prostu zostają zamknięte i hibernują. Oprócz zapalenia spojówek, do listy objawów dołącza się zapalenie irydocykliczne oraz ryzyko zeza i ślepoty.

Zarażenie robakami w narządzie wzroku

Na przykład opisthorchiasis jest często spotykana w mięsie ryb — jeśli nie podejmiesz odpowiedniego leczenia, może dojść do zakażenia, a jaja robaków mogą gromadzić się w oku, gdzie będą się rozwijać. W początkowym stadium opisthorchiasis pojawiają się zwykłe objawy podrażnienia i nic nie zapowiada kłopotów. Z czasem jednak dochodzi do uszkodzenia tkanek naczyniowych, zaburzeń widzenia, a nieleczona w porę choroba grozi ślepotą.

Często do zakażenia opistorchozą dochodzi z winy pacjenta, który może nie przestrzegać prostych zasad higieny.

Oko może być zaatakowane wewnętrznie lub zewnętrznie, w zależności od rodzaju helminta. W obu przypadkach każde zarażenie helmintami jest niebezpieczne dla oka, pasożyt wyrządza złożone szkody niezależnie od typu rozwoju. Praktyka medyczna pokazuje, że pasożyty wolą osiedlać się w organizmie, który jest poważnie osłabiony.

Robak gałki ocznej i Onchocerca

Loaloas to jeden z dwóch robaków, które osiedlają się w oku zgodnie ze swoją naturą, a nie przypadkowo. Są one zdolne do uszkadzania tkanek oka zarówno w postaci dorosłej, jak i w stadium larwalnym. Pasożyty dostają się do organizmu człowieka poprzez ukąszenie muchówki. Po przejściu przez nabłonek docierają bezpośrednio do gałek ocznych.

Loaloza występuje najczęściej w Afryce i w lasach. U osób tam mieszkających choroba przebiega bezobjawowo. Jedynym momentem, w którym można coś podejrzewać, jest wystąpienie zapalenia spojówek u osoby zakażonej. Objawy występowania robaków Loaloa w oku są bardzo różne u turystów.

Występują u nich następujące objawy:

• Zespół bólowy w punktach lokalizacyjnych robaka,
• Zapalenie,
• Alergie,
• Obrzęk Quincke’go.

Onchocerca to pasożyty, które powodują tzw. ślepotę rzeczną. Są one również powszechne w Afryce Subsaharyjskiej, ale występują również w innych krajach, takich jak Turcja, Węgry, USA i Albania. Jeśli robaki te dostaną się do oczu, osoba cierpi z powodu swędzenia, pod skórą pojawiają się zgrubienia, a rogówka ulega zapaleniu, co może prowadzić do jaskry i ślepoty.

Thelazia callipaeda i nicień płucny szczurów

Larwy Thelazia callipaeda dostają się do narządów wzroku za pośrednictwem muchówek. Jeśli pasożyty dostaną się na rogówkę, rozwija się patologia zwana thelazia callipaeda. Dojrzałe robaki żyją nie tylko bezpośrednio w oku, ale także w otaczających je tkankach. Największe rozmiary osiągają samce — dorastają do 20 mm długości, a ich średnica może wynosić około 800 µm. Samice są zwykle nieco mniejsze — minimalna długość wynosi 5 mm, a średnica 250 µm.

Chociaż robak zasiedla bezpośrednio okolice oczu, ludzie nie należą do jego żywicieli ostatecznych. Takie robaki w oku na zdjęciach przypominają nitki o białym odcieniu.

W takim przypadku u chorych występuje szereg objawów:

• Uczucie obecności ciała obcego w oku.
• Zwiększone wydzielanie łez.
• Wrażliwość na światło.
• Przerost mieszków włosowych na błonach śluzowych.

Nicień płucny żyje na Oceanie Spokojnym, w USA i południowo-wschodniej Azji. Do organizmu człowieka dostaje się za pośrednictwem różnych żywicieli pośrednich. Na przykład, ludzie mogą jeść chore ślimaki. Ślimaki te mogą też zostać zjedzone przez inne zwierzę, a człowiek może się od nich zarazić.

Na zdjęciach widać takie robaki w oku szczególnie wyraźnie, ponieważ mogą one osiągać ponad centymetr długości. Symptomatologia zależy bezpośrednio od nasilenia infestacji. Niektórzy pacjenci skarżą się jedynie na niewyraźne widzenie, podczas gdy u innych może dojść do zapalenia nerwów, a nawet opon mózgowych.

Dirophilariae i Gnathostoma

Dirophylyariasis to choroba, która rozwija się w wyniku ukąszenia komara. Powoduje to przedostawanie się pasożyta do organizmu człowieka i gromadzenie się go w skórze powiek. Może również przedostać się do spojówki, cienkiej tkanki pokrywającej oczy i tylną powierzchnię powiek. Jeśli dirofilariae osadzą się w komorze przedniej oka, mogą utworzyć ziarninę prowadzącą do podwójnego widzenia.

Najczęściej jednak obserwuje się następujące objawy:

• Uczucie obecności ciała obcego.
• Opuchlizna.
• Wydzielanie łez.
• Swędzenie.
• Łuszczenie się skóry.
• Problemy z ruchomością powiek.
• Pojawienie się grudek pod skórą.
• Zespół bólowy zarówno przy palpacji, jak i w spoczynku.

Jeśli organizm ludzki zostanie zarażony pasożytem zwanym Gnathostoma, u pacjentów rozwija się gnathostomoza. Do zakażenia dochodzi poprzez zjedzenie zakażonego ptaka, węża, ryby lub żaby. Po dostaniu się do środka pasożyt może dotrzeć do oczu, ale nie jest w stanie powrócić do narządów układu pokarmowego. Na ogół zapobiega to rozwojowi robaka, a człowiek jest jego przypadkowym żywicielem.

Dirofilarioza — nużeniec w oku

Dirofilarioza to choroba wywoływana przez nużeńca w oku. Do zakażenia dochodzi poprzez pojedynczego nużeńca, który rośnie i rozwija się, przenosząc się przez ciało człowieka pod skórą. Najczęstszą przyczyną zarażenia robakami jest ukąszenie komara. Po 30 dniach robak rozmnaża się, atakując różne narządy i tkanki.

Nużeniec w oku objawy

Do najczęstszych objawów zarażenia gałką oczną należą:

• Pojawiają się guzki, a przy ucisku pacjent odczuwa ostry ból.
• Ból przy mruganiu.
• Opuchlizna.
• Zaczerwienienie oczu.
• Strach przed jasnym światłem.

Nużeniec w oku wywołujący dirofilariozę składa larwy, które pracownik służby zdrowia może zobaczyć wzrokowo. Larwa przypomina pryszcza.

Zarażenie tasiemcem

Tasiemce dostają się do oczu człowieka przypadkowo, rozprzestrzeniając się w organizmie wraz z krwiobiegiem. Może się tam dostać na przykład tasiemiec bąblowcowy. Nieodłączną cechą tych robaków jest tworzenie cyst, ponieważ nie mają one innej możliwości istnienia u ludzi, co stanowi biologiczny ślepy zaułek.

Uwaga. Jeśli torbiel zbytnio się powiększy, zacznie uciskać gałkę oczną, u danej osoby rozwinie się wytrzeszcz gałek ocznych.

Pojawienie się formacji prowadzi do bólu przy mruganiu lub próbach zamknięcia oczu. To ostatnie powoduje wysychanie błon śluzowych, co z kolei uszkadza rogówkę i wywołuje zapalenie spojówek. Skóra powiek stopniowo staje się cieńsza i obrzęknięta, a pacjent ma uczucie ciała obcego i podwójne widzenie. Jeśli robaki dostaną się do przewodów łzowych, wystąpi zwiększone łzawienie.

Tasiemiec wieprzowy dostaje się do organizmu człowieka przez skażoną żywność. W takim przypadku mówi się o rozwoju cysticerkozy. Choroba ma przebieg ostry lub nie daje żadnych objawów. Rzadziej, ale nadal sporadycznie, w oku znajdują się robaki zwane robakami owczymi z rodzaju Brachypodium. Ogólnie rzecz biorąc, choroba jest pod wieloma względami podobna do bąblowicy, ale w tym przypadku czasami dochodzi do zwłóknienia siatkówki.

Leczenie robaków w oku

Metoda leczenia robaków w oku zależy od tego, jakie pasożyty zadomowiły się w narządzie wzroku. Na przykład, w przypadku opisthorchiasis, w połączeniu z lekami przeciwrobaczymi, zwykle przepisuje się pięciodniowy kurs stosowania preparatu Chloxil.

Pacjentom przepisuje się następujące leki, które mają wpływ na objawy występujące w przypadku robaków w oku:

• Leki przeciwhistaminowe,
• Sulfonamidy,
• Detoksykacyjne.

Jeżeli infekcja dopiero się rozpoczęła, czasami dopuszczalne jest przemywanie oczu specjalnymi środkami. Na sytuację wpływa również rodzaj pasożyta. Wszystkie opisane powyżej metody mają jednak zastosowanie tylko wtedy, gdy robaki znajdują się poza okiem. Jeśli robaki rozwinęły się wewnątrz gałki ocznej, jedynym wyjściem jest operacja.

Czasami, nawet po leczeniu, u pacjentów dochodzi do ponownego rozwoju zakażenia. W takim przypadku do leczenia dodaje się kortykosteroidy. Jako środek zapobiegawczy należy przestrzegać wszystkich zasad higieny, mięso i inne podobne produkty poddawać obróbce termicznej, a owoce i warzywa dokładnie myć.

Pasożyty mogą zainfekować każdy narząd ludzkiego ciała, a narząd wzroku nie jest tu wyjątkiem. Larwy rozwijają się tylko w początkowych stadiach procesu chorobowego, ale czasami pozostają w oku aż do osiągnięcia dojrzałości, wywołując rozwój ciężkiej choroby. Jakie są zagrożenia związane z zakażeniami oczu?

Robaki mogą migrować z oka do innych części ciała, wybierając bardziej odpowiednie miejsce. Powodują one zaburzenia metaboliczne i immunologiczne, a także mogą prowadzić do reakcji alergicznych i mechanicznych uszkodzeń tkanek miękkich.

Czasami pacjenci mogą nawet poczuć, że robaki się poruszają, a w niektórych przypadkach można to zaobserwować wizualnie. Zdjęcie zaatakowanej przez pasożyty gałki ocznej jest przerażające, a możliwe konsekwencje mogą być niefortunne. Miasis może powodować powstawanie torbieli, które uciskają otaczające tkanki, prowadząc w końcu do całkowitej utraty wzroku.

Diagnoza

Obecność robaków w gałce ocznej można zdiagnozować, wykonując testy i stosując instrumentalne metody diagnostyczne. Robaki w gałce ocznej mogą zostać zauważone przez lekarza wzrokowo, a zmiany patologiczne mogą być widoczne. Na gałce ocznej znajdują się nitkowate wybrzuszenia — to właśnie robak. Jeśli pasożyt intensywnie rośnie i rozwija się, w badaniu krwi wzrasta liczba eozynofilów.