Zwężenie kanału kręgowego to patologiczne zwężenie jego światła, które może występować w otworze środkowym, bocznym lub międzykręgowym. Choroba polega na ucisku włókien nerwowych przez tkanki miękkie i kostne, które wnikają do jamy kanału.
W wyniku ucisku rdzenia kręgowego lub nerwów rdzeniowych dochodzi do powstania deficytów neurologicznych, które manifestują się w typowym obrazie klinicznym. Większość pacjentów cierpi z powodu bólu i zaburzeń czucia. Lokalizacja dyskomfortu zależy od poziomu uszkodzenia rdzenia kręgowego. W 80-90% przypadków choroba rozwija się w odcinku lędźwiowym kręgosłupa.
Stenoza kanału kręgowego jest patologią, która charakteryzuje się stopniowym charakterem rozwoju. Sprzyja to szybkiemu rozpoznaniu choroby, a następnie dobraniu odpowiedniego leczenia. W 85-90% przypadków nieprzyjemne objawy można zlikwidować za pomocą leczenia zachowawczego. Tylko w przypadku nieskuteczności leków zalecana jest elektywna operacja neurochirurgiczna.
Co to jest zwężenie kanału kręgowego — przyczyny patologii
Główną przyczyną powstawania zwężeń przestrzeni międzytrzonowej są zmiany związane z wiekiem. Zmiany te dotyczą zarówno tkanek miękkich, jak i twardych — kręgów, więzadeł i krążków chrzęstnych. Tkanki miękkie służą do amortyzacji kręgosłupa, pomagając mu być w swobodnym ruchu. Ich zużycie może prowadzić do negatywnych zmian. Przyczyny stenozy kanału kręgowego obejmują:
- Zmiany związane z wiekiem.
- Złoża soli.
- Występowanie przepuklin międzykręgowych.
- Tłuszczak, zapalenie najądrza i inne patologie.
Badanie w przypadku patologii wykazuje niepełne wypełnienie kieszeni promieniowej substancją kontrastującą.
Objawy choroby
Zwężenie przestrzeni międzytrzynowej ma kilka charakterystycznych objawów. Przede wszystkim zaburzone są funkcje kręgosłupa i jego tkanek.
- W obszarze uszkodzenia struktur występuje obrzęk z powodu nieprawidłowego funkcjonowania tkanek i dehydratacji krążków międzykręgowych.
- Innym objawem jest hipoksja. Dochodzi do niego, ponieważ tkanki są ściśnięte, a niezbędna ilość tlenu i krwi nie jest dostarczana.
- Objętość kanału zależy od pozycji ciała.
Nieleczone objawy mogą się pogłębiać, prowadząc nie tylko do kalectwa z powodu niewydolności kręgosłupa, ale także do zmian patologicznych we wszystkich narządach i układach. W ciężkich przypadkach zwężenie przestrzeni międzytrzynowej prowadzi do śmierci, ponieważ narządy nie mogą normalnie funkcjonować.
Objawy choroby
Pierwszym objawem zauważanym przez pacjentów jest ból i dyskomfort. Jest to wczesny objaw, który pojawia się w wyniku ucisku naczyń krwionośnych i pozbawienia ich dopływu tlenu. Przy stenozie lędźwiowej kręgosłupa pacjenci zgłaszają następujące objawy:
- Bolesne odczucia w dolnej części pleców i nóg, zawroty głowy.
- Kulawizna spowodowana bólem i sztywnością.
Jeśli terapia nie zostanie rozpoczęta wkrótce po wystąpieniu opisanych objawów, zmiana chorobowa obejmuje okoliczne tkanki i rozprzestrzenia się na nerwy kulszowe. W wyniku tego:
- Dochodzi do uszkodzenia struktur czucia w różnych częściach ciała.
- Występuje oddawanie moczu lub opróżnianie jelit, którego pacjent nie jest w stanie kontrolować.
- Występuje osłabienie i hipotrofia mięśniowa.
Diagnoza
W celu postawienia dokładnej diagnozy przy stenozie kręgosłupa stosuje się szereg badań:
- Przeprowadzenie wywiadu z pacjentem, określenie dolegliwości i czasu, jaki upłynął od ich wystąpienia.
- Przeprowadzenie badania rentgenowskiego kręgosłupa. Zdjęcia wykonywane są w dwóch projekcjach — prostej i bocznej. Pomaga to w prowadzeniu i określeniu dalszych działań diagnostycznych.
- Tomografia komputerowa kręgosłupa jest niezwykle pouczająca i bezpieczna. Tomografia komputerowa pozwala na dokładne określenie lokalizacji patologii oraz ocenę stanu więzadeł i kości.
- Rezonans magnetyczny kręgosłupa — pozwala na badanie tkanki nerwowej, jedna z najnowocześniejszych metod diagnostycznych.
Przyczyny powodujące stenozę
Patologia rozwija się z wielu powodów:
- Przemieszczenie krążków międzykręgowych w następstwie urazu.
- Rozwarstwienie tętnicy kręgowej, upośledzona drożność.
- Przewlekła osteochondroza.
- Dehydratacja krążków międzykręgowych.
- Choroby szyi i kręgosłupa.
- Choroby układu ruchu.
- Znaczny wysiłek fizyczny (sport, ciężka praca fizyczna).
Urazy i nieprawidłowe rozłożenie ciężaru ciała podczas wysiłku są najczęstszymi przyczynami zwężenia. Podstawowym objawem stenozy jest ból w dolnej części pleców, który promieniuje do lewej strony.
Pierwszym krokiem w postawieniu diagnozy jest rozróżnienie pomiędzy zwężeniem wrodzonym a nabytym. W przypadku zwężenia pierwotnego patologia jest wrodzona, dziedziczna. Diagnoza ta jest rzadko stawiana, a choroba jest trudna do leczenia.
Częściej definiuje się zwężenie wtórne, czyli nabyte. Powstaje w wyniku urazów oraz zmian związanych z wiekiem i zniszczeniem tkanek. Najczęstszą lokalizacją jest odcinek lędźwiowy kręgosłupa.
Rodzaje stenozy kręgosłupa
Zwężenie jest klasyfikowane w zależności od światła kręgosłupa i innych wskaźników:
- Stenoza boczna charakteryzuje się zmniejszeniem odległości między kręgami.
- W płaszczyźnie strzałkowej występują zmiany w kanale.
- Względna — światło wynosi 12 milimetrów.
- Bezwzględne zwężenie rozpoznaje się, gdy światło naczynia ma wielkość jednego centymetra.
Stenoza szyjna
Występuje jako konsekwencja urazów, dystrofii tkanek. Rozwija się powoli, objawy są niewyraźne, co utrudnia wczesne rozpoznanie. Gdy sytuacja jest krytyczna, problem może być rozwiązany tylko przez operację. Najbardziej widocznym objawem jest ból w okolicy lędźwiowej. Ten typ zwężenia może wywołać:
- Zakażenia.
- Niezbędne przyrosty.
- Kontuzje, zawroty głowy.
- Dehydratacje krążków międzykręgowych.
- Choroby układu krążenia
- Choroby układu kostno-stawowego.
Zwężenie klatki piersiowej
Ten odcinek kręgosłupa jest nieaktywny, więc objawy są często niewyraźne, a zmiany subtelne. Najczęściej pacjent odczuwa zawroty głowy, ból w miejscu objętym chorobą, a także w narządach znajdujących się w pobliżu — serce, otrzewna. W ciężkich przypadkach może dojść do utraty czucia i paraliżu.
Zwężenie odcinka lędźwiowego
Jest to najczęstszy typ zwężenia. Jest ona spowodowana zmianami związanymi z wiekiem i prowadzi do groźnych dla życia powikłań. Na początku choroby stosuje się leczenie zachowawcze, później — operacyjne. Ból jest objawem, który można zdiagnozować dopiero po przeprowadzeniu badania, ponieważ ból dolnej części pleców może wskazywać na wiele innych patologii.
Samoleczenie i stosowanie metod ludowych są nie tylko niewłaściwe, ale niosą ze sobą realne zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta. Każda manipulacja wymaga badania w specjalistycznej klinice.
Leczenie stenozy
W zależności od obrazu klinicznego konieczne może być leczenie zachowawcze lub chirurgiczne. Jeśli możliwe jest leczenie zachowawcze, stosuje się następujące metody:
- Przyjmowanie leków mających na celu złagodzenie objawów. Należą do nich leki przeciwbólowe, przeciwzapalne, sterydy w postaci tabletek lub zastrzyków.
- Terapia manualna, fizjoterapia.
- Akupunktura.
Jeśli zastosowane metody nie przynoszą oczekiwanego efektu, a pacjent nadal odczuwa ból, drętwienie lub inne objawy, konieczna jest interwencja chirurgiczna. Zakres i rodzaj zabiegu zależy od umiejscowienia procesu i rozległości zmian.
W celu skorygowania zwężenia można wykonać kilka rodzajów zabiegów chirurgicznych:
- Stabilizacja segmentowa. Pomaga przywrócić prawidłową pozycję kręgów i zatrzymać uszkodzenia struktur sąsiednich segmentów.
- Resekcja. Część łuku jest usuwana, zatrzymując ucisk. Zabieg ten powoduje utratę normalnej stabilności kręgosłupa.
- Mocowanie międzyostrogowe. W celu ustabilizowania kręgosłupa wszczepiane są specjalne implanty.
- Endoskopowa foraminotomia. Operacja jest małoinwazyjna. Interwencja chirurgiczna ma na celu wyeliminowanie ucisku korzeni nerwowych (nerw kulszowy) i szybką likwidację procesu chorobowego. Regeneracja jest bardzo szybka.
- Mikrodiscektomia. Przeprowadzana w celu leczenia stenozy kręgosłupa szyjnego. Operacja jest minimalnie inwazyjna, z minimalnym okresem rekonwalescencji.
Jeśli procesowi patologicznemu towarzyszy utrata stabilności kręgosłupa, wskazane jest zastosowanie systemów stabilizujących.
Przy wyliczaniu kosztów leczenia uwzględnia się kontrole, konsultacje, stosowane leki, procedury diagnostyczne i terapeutyczne, opatrunki i inne materiały. W każdym przypadku kwota jest indywidualna i jest obliczana w zależności od składników.