Jednym z najważniejszych systemów niezbędnych do funkcjonowania naszego organizmu jest układ immunologiczny. W momencie, kiedy przestaje on funkcjonować prawidłowo, wiele innych elementów w naszym ciała także zaczyna szwankować. Na ocenę pracy układu odpornościowego pozwala stężenie limfocytów we krwi. Przeczytaj czym są, jaką pełnią funkcję i o czym świadczy ich niedobór lub też nadmiar.
Limfocyty – co to jest?
Limfocyty są rodzajem leukocytów, czyli białych krwinek. W nauce określa się je jako komórki heterogenne, czyli takie, które w organizmie pełnią bardzo różne funkcje i wytwarzane są w różnych miejscach, między innymi w:
- szpiku kostnym,
- grasicy,
- grudkach chłonnych błon śluzowych,
- węzłach chłonnych,
- śledzionie.
Warto znać limfocyty normy i kontrolować regularnie ich poziom.
Limfocyty – grupy
Rozróżniamy trzy główne grupy limfocytów
Grasiczozależne Limfocyty T to największa grupa tych komórek, których zadaniem jest niszczenie antygenów i komórkowa odpowiedź immunologiczna. Z kolei limfocyty B, czyli szpikozależne służą do wytarzania przeciwciał odpornościowych.
Limfocyty B zajmują się:
- Produkcją przeciwciał,
- swoistym rozpoznaniem antygenu bez udziału głównego układu zgodności tkankowej,
- produkcją cytokin,
- regulacją aktywacji, różnicowania i funkcji komórek dendrytycznych oraz limfocytów T.
Wyróżniamy także tak zwane komórki NK, których aktywność cytotoksyczna, niszczy komórki wirusowe i nowotworowe.
Limfocyty normy i zadania
Jak widać zadaniem limfocytów jest rozpoznawanie i likwidacja antygenów (na przykład wirusów) w organizmie. Jest to reakcja pożyteczna w momencie, kiedy chroni przed rozwojem choroby. Kiedy jednak w grę wchodzą choroby autoimmunologiczne ich rola może być bardzo niekorzystna.
Limfocyty – jak je badań i jakie są normy?
Aby sprawdzić poziom limfocytów i zweryfikować czy limfocyty osiągnęły normy, powinniśmy udać się na badanie krwi pobranej z żyły łokciowej. W analizowaniu wyników należy jednak wziąć pod uwagę wiele czynników jak na przykład dieta, styl życia czy przyjmowane stale leki.
Limfocyty normy
Normy zależne są od wieku pacjenta i powinny mieścić się w granicach:
- 50-70% – u dzieci od 1 roku do 3 lat,
- 40-60% – u dzieci w wieku 4-5 lat,
- 32-52% – u dzieci w wieku 6-7 lat,
- 28-48% – u dzieci w wieku 8-15 lat,
- 25-45% – u osób w wieku 16-19 lat,
- 18-44% – u dorosłych.
Limfocyty poniżej normy: O czym świadczy obniżony poziom limfocytów?
Obniżony poziom limfocytów może powodować niepokój, ponieważ oznacza on znaczne osłabienie układu odpornościowego. Za niski poziom limfocytów przyczyny może mieć różne – od chorób genetycznych przez wirusowe aż po autoimmunologiczne. Niski poziom limfocytów może świadczyć także o chorobach nowotworowych, także tych dotyczących układu krwiotwórczego – białaczce czy chłoniaku. W wielu przypadkach przyczyną niskiego poziomu limfocytów wcale nie musi być groźna choroba – wystarczy odrobina intensywnego wysiłku fizycznego oraz długotrwały wzmożony stres. Łączy się to z tym, że pod wpływem stresu nasza odporność znacząco spada. Za niski poziom limfocytów to sytuacja, której nie należy bagatelizować!
O czym świadczy podwyższony poziom limfocytów? Co robić, gdy limfocyty normy nie osiągają?
Warto jednak wiedzieć, że także stężenie limfocytów wyżej normy może być świadectwem bardzo groźnej choroby lub po prostu pogorszenia się stanu zdrowia. W wynikach pojawi się wysoka liczba limfocytów, jeżeli cierpimy na różnego rodzaju infekcje – zarówno wirusowe, jak i bakteryjne. Ich zawyżony poziom to także świadectwo nowotworów układu krwiotwórczego lub limfatycznego oraz różnego rodzaju chorób autoimmunologicznych. Przypadłości, które mogą powodować wyższy poziom limfocytów to także gruźlica, układowe zapalenie naczyń czy mononukleoza zakaźna. Limfocyty nadmiar to znak, że warto udać się do specjalisty po poradę.
Limfocyty normy i ich istota
Limfocyty są bardzo ważnym elementem układu immunologicznego. Właśnie dlatego zarówno podwyższony, jak i obniżony ich poziom może świadczyć o toczących się w organizmie procesach chorobowych. Właśnie dlatego każdy niepokojący wynik badania krwi należy konsultować z lekarzem, który w razie potrzeby podejmie inicjatywę dalszych badań diagnostycznych, a także zleci dalszą terapię. Nawet w przypadku groźnych chorób wczesne rozpoczęcie dobrze dobranego leczenia znacznie zwiększa szanse na powrót do pełnego zdrowia.
Źródło:
- Victor P. Eroschenko: diFiore’s Atlas of Histology: with Functional Correlations (Atlas of Histology (Di Fiore’s)). Lippincott Williams Wilkins, s. 88–89.