Zespół Aspergera jest jednym z zaburzeń należących do spektrum autyzmu. Czasami określa się go również jako “autyzm wysokofunkcjonujący”. Jakie jednak daje objawy i czy może zostać zdiagnozowany u osób dorosłych? Dowiedz się więcej na temat tego zaburzenia.
Zespół Aspergera a autyzm
Zespół Aspergera, czy też popularnie Asperger, w mniejszym niż autyzm stopniu wpływa na funkcjonowanie Pacjenta. Nie występuje tu (lub występuje w bardzo niewielkim stopniu) opóźnienie rozwojowe. Na znacznie wyższym poziomie są u Pacjenta funkcje poznawcze czy rozwój mowy. W wielu przypadkach zespół Aspergera nie jest u osoby diagnozowany przez długie lata, co wynika z wysokiego poziomu dostosowania do otoczenia.
Autyzm to z kolei zaburzenie, która daje bardzo wyraźne i poważniejsze objawy, często widoczne już nawet u kilkumiesięcznego dziecka. Z czasem pogłębiają się one, dając stosunkowo charakterystyczny obraz osoby, która zupełnie nie szuka kontaktu z innymi (rówieśnikami czy rodziną), ma opóźniony rozwój mowy i problemy z komunikacją z innymi. Często pojawiają się zachowania kompulsywne (obsesyjne zainteresowanie np. jednym przedmiotem) i silne emocjonalne reakcje na ich przerwanie. Osoba z autyzmem stale nakierowana jest na swój wewnętrzny świat i z reguły ma trudności z ukończeniem edukacji czy założeniem rodziny.
Zespół Aspergera ma wiele postaci
Zespół Aspergera jest zaburzeniem złożonym i zróżnicowanym, w którym poziom funkcjonowania chorego może być bardzo zróżnicowany, w zależności od stopnia nasilenia objawów. Wiele osób z ZA z pozoru wiedzie zupełnie normalne życie: pracuje, ma rodzinę, dzieci i nie przejawia szczególnych cech “opóźnienia” w rozwoju. Wręcz przeciwnie, osoby z zespołem Aspergera mogą mieć bardzo wysoko rozwinięte zdolności w jakiejś dziedzinie, co z reguły zawdzięczają swojej tendencji do wręcz obsesyjnego poświęcania się wybranemu tematowi.
Warto przy tym zauważyć, że zespół Aspergera znacząco może się też różnić u dziewczynek oraz u chłopców. U dziewczynek, a następnie kobiet jest często trudniejszy do zauważenia ze względu na ich lepsze dopasowywanie się do otoczenia i większą zdolność do naśladowania innych, co pozwala im “ukryć się” w społeczeństwie. Z kolei u chłopców i mężczyzn objawy mogą być trochę gorzej ukrywane, co prowadzi do tego, że Zespół Aspergera jest u nich diagnozowany odrobinę częściej.
Ogólne cechy Aspergera
Szczegółowa diagnoza zespołu Aspergera, ale także innych zaburzeń z zakresu autyzmu, jest procesem skomplikowanym i musi być przeprowadzona kompleksowo przez zespół specjalistów, w tym psychiatrę i psychologa. Warto przy tym zauważyć, że choć zazwyczaj jest to zaburzenie wykrywane w dzieciństwie, to zdarza się, iż zostaje wykryte dopiero w wieku dorosłym, na przykład “przez przypadek” podczas diagnostyki w kierunku innego zaburzenia, między innymi takiego jak depresja czy choroba afektywna-dwubiegunowa.
Najczęstsze objawy obserwowane już u dzieci to nieprawidłowości w obszarze funkcjonowania w społeczeństwie, w tym również trudności w komunikowaniu się z innymi osobami. Osoby te często mają problem ze zrozumieniem metafor, ironii czy nawet żartów, same nie potrafią także wyrażać swoich emocji w sposób adekwatny do sytuacji. Ich funkcjonowanie w społeczeństwie jest gorsze niż innych i często przedkładają własny, wewnętrzny świat ponad relacje z innymi. Pacjenci nie poszukują kontaktu z rówieśnikami i są bardzo niechętni do pracy w grupie. Inną częstą cechą jest stereotypowe powtarzanie pewnych zachowań, zachowania obsesyjno-kompulsywne oraz nietypowe, często obsesyjne zainteresowania. Jednocześnie w życiu dorosłym mogą być one przekształcane w fundament kariery.