Artykuł partnera.
Zespół SIBO to przerost flory bakteryjnej jelita cienkiego. Rozwija się w następstwie wielu schorzeń i stanów fizjologicznych organizmu. Nie objawia się w żaden charakterystyczny sposób, jednak jego przebieg znacznie wpływa na pogorszenie komfortu życia. Schorzenie może prowadzić do przewlekłego zaburzenia trawienia i wchłaniania pokarmu. Diagnoza i leczenie SIBO nie są proste. Rokowanie zespołu przerostu bakteryjnego zależy od jego przyczyny.
SIBO – objawy i przyczyny
SIBO to zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego. Polega na skażeniu narządu szczepami złych bakterii. Ich nadmierne namnażanie się powoduje szereg dolegliwości układu pokarmowego i w konsekwencji zaburzenia trawienia.
Przyczyny rozwoju SIBO nie są do końca jasne. Zespół może być powodowany przez wiele czynników, m.in. przez:
- nieprawidłowości w budowie anatomicznej jelita (np. zwężenie ścian, po radioterapii),
- marskość wątroby,
- przewlekłą chorobę nerek,
- długotrwałe przyjmowanie leków np. z grupy opioidów,
- niedobór odporności,
- podeszły wiek,
- zespół jelita drażliwego,
- nieszczelność ściany jelita,
- cukrzycę.
Objawy SIBO nie są charakterystyczne i mogą wskazywać na szereg innych schorzeń. Najczęściej występującymi dolegliwościami są m.in.: ból i pęcznienie brzucha, wzdęcia, zaparcia, biegunka, w tym wodnista, uczucie pełności w jamie brzusznej, utrata masy ciała.
Rozpoznanie zespołu SIBO
Rozpoznanie zespołu SIBO następuje na podstawie badań laboratoryjnych, testów oddechowych i badań mikrobiologicznych. Lekarz może ponadto zlecić wykonanie RTG przewodu pokarmowego i endoskopii wycinków jelita. Diagnozy SIBO nie można postawić na podstawie jednego badania, dlatego kluczowe jest kompleksowe rozpoznanie.
Leczenie zespołu SIBO
Leczenie zespołu SIBO ma kilka etapów, a jego celem jest zmniejszenie nadmiaru bakterii w jelicie. Wraz z ustabilizowaniem się flory bakteryjnej ustępują dolegliwości. Leczenie koncentruje się na rozpoznaniu, a następnie na eliminacji czynników powodujących przerost bakterii. Jeśli choroba jest skutkiem wad anatomicznych, zaleca się przeprowadzenie chirurgicznej korekty budowy jelita. Choremu podaje się leki, również antybiotyki, które mają na celu eliminowanie nadmiaru bakterii. Kluczowe jest systematyczne uzupełnianie witamin odpowiedzialnych za odporność organizmu, m.in.: A, B12, D i E. Pacjenci w trakcie leczenia SIBO nie powinni spożywać probiotyków.
Całkowity czas leczenia wynika z zaawansowania SIBO i reakcji organizmu na leczenie. Rokowanie jest bardzo dobre. Po ustabilizowaniu flory bakteryjnej jelita cienkiego chory może powrócić do normalnego trybu życia. Powodzenie zastosowanej terapii zależy również od trafnej diagnozy, wskazującej na schorzenie lub na stan fizjologiczny, który przyczynił się do rozwoju SIBO. Leczenie często połączone jest z równoległym zwalczaniem innych schorzeń.
Profilaktyka i wzmacnianie odporności dietą
Pomocna w odbudowie flory bakteryjnej jest rezygnacja z tzw. produktów FODMAP, czyli zawierających laktozę, fruktozę, poliole, które pod wpływem procesów fermentacji mogą być pożywką dla bakterii jelitowych, sprzyjając ich namnażaniu się. Z diety należy wykluczyć niektóre owoce (jabłka, gruszki, brzoskwinie, mango), warzywa (cebulę, czosnek, warzywa kapustne i strączkowe), produkty mleczne, zboża, produkty zbożowe o wysokiej zawartości glutenu, orzechy, nasiona. Dieta oczyszczająca powinna bazować na produktach z niską zawartością FODMAP. Całkowity czas oczyszczania organizmu trwa do 8 tygodni. O sposobach wzmacniania odporności przeczytasz na portalu Welbi.