Skóra z natury jest gęsta, podparta zdrową, równomiernie rozłożoną tkanką tłuszczową. Gdy z różnych przyczyn fundament ten staje się wiotki lub nie jesteśmy zadowoleni z wyglądu niektórych obszarów twarzy i ciała, istnieje możliwość zastosowania wypełniaczy. Przybliżamy, na czym polegają tego rodzaju zabiegi i jakie są wskazania do ich przeprowadzenia!
Wypełniacze w medycynie estetycznej – czego dotyczy to określenia?
Zgodnie z nazwą, wypełniacze służą do uzupełnienia. Może to dotyczyć deficytu określonych substancji w skórze, czy też większych ubytków tkankowych. Wyjaśniając, są to więc różnego rodzaju substancje, które podaje się do tkanek w odpowiedniej ilości i na głębokość zależną od rodzaju problemu.
Współczesna medycyna estetyczna wykorzystuje rozmaite wypełniacze. Niektóre z nich tylko dopełniają spoiwo tkanek, inne dodatkowo stymulują naturalne procesy regeneracyjne. Stosowanymi preparatami tego typu są m.in. wypełniacze:
- bazujące na naturalnych składnikach skóry – te, które zawierają związki kompatybilne z ludzką tkanką, takie jak np. kwas hialuronowy, który odpowiada m.in. za nawilżenie skóry;
- związki zbliżone do naturalnych – uzyskiwane syntetycznie, jednak pod względem właściwości odpowiadające funkcjom różnych składników budulcowych skóry;
- składniki odżywcze – wypełniacze mogą nie tylko bezpośrednio uzupełniać niedobory tkankowe, ale też wzmacniać skórę poprzez dostarczenie jej związków odżywczych, pobudzających procesy naprawcze;
- zupełnie naturalne – mowa o autologicznej tkance tłuszczowej, pobieranej z innej partii ciała i po odpowiednim spreparowaniu przeszczepionej w miejsce wymagające wsparcia.
W jaki sposób podaje się wypełniacze tkankowe?
Poszczególne wypełniacze różnią się nie tylko właściwościami, ale też gęstością. Podaje się je w formie iniekcji za pomocą cienkiej igły lub kaniuli. Zabiegi takie zwykle są określane jako bezbolesne lub związane z niewielkim dyskomfortem. W przypadku osób wrażliwych można zastosować znieczulenie miejscowe w postaci żelu lub maści.
W trakcie zabiegu lekarz wprowadza przezskórnie określoną ilość indywidualnie dobranej substancji. Niekiedy plastyczną masę trzeba odpowiednio uformować. Cała procedura zwykle trwa maksymalnie godzinę.
Zastosowanie wypełniaczy przy redukcji oznak starzenia
Zmarszczki, a zwłaszcza głębsze, trwałe bruzdy to nic innego jak wgłębienia wynikające z deficytu kluczowych składników skóry zapewniających jej zwartą, elastyczną strukturę. Gdy skórze brakuje wilgoci i podskórnej tkanki tłuszczowej, a ich włókna kolagenowe się rozciągają, dochodzi do powstawania nierówności.
Za pomocą wypełniaczy można wypełnić zagłębienia, czyli usunąć lub zredukować nierówności. Substancje takie można podawać na każdy obszar twarzy, a także szyi, dekoltu czy dłoni.
Skóra na obszarze, w który podaje się wypełniacz, zyskuje dodatkową podporę. Dzięki temu staje się bardziej napięta, uniesiona i gładka. Z metody tej korzysta się więc nie tylko w przypadku zmarszczek, ale też objawów utraty jędrności, takich jak np. opadające policzki, czy zagłębienie tzw. doliny łez.
Wolumetria twarzy za pomocą wypełniaczy
Z wypełniaczy korzystają nie tylko osoby, które zauważają oznaki starzenia się skóry. Preparaty o odpowiedniej gęstości i plastyczności pozwalają również na zmianę konturów twarzy, poprawę owalu czy redukcję ewentualnych asymetrii.
Jednym z zastosowań tego rodzaju zabiegów jest korekta nosa, np. w przypadku nierównych skrzydełek. Często przeprowadzoną procedurą jest też powiększanie, modelowanie i nawilżanie ust. Niektórzy decydują się także na poprawę linii żuchwy, uwydatnienie brody, czy policzków.
Pozostałe możliwości zastosowania wypełniaczy
Na zabiegi z wykorzystaniem wypełniaczy tkankowych często decydują się osoby, które mają nieestetyczne ubytki tkankowe. Mowa m.in. o wgłębieniach, które powstały np. po wypadkach lub urazach mechanicznych. Podanie preparatu o odpowiedniej gęstości pozwala na odbudowanie deficytu tkanek i wyrównanie powierzchni skóry. Metoda ta znajduje więc zastosowanie także w przypadku niedoskonałości, takich jak rozstępy czy blizny zanikowe.
Materiał zewnętrzny.