Chłoniaki to nowotwory złośliwe wywodzące się z komórek układu chłonnego. Objawy chłoniaka nie są charakterystyczne. U pacjentów może pojawić się m.in. uczucie zmęczenia czy nocna potliwość, które trudno skojarzyć z nowotworem. Jak rozpoznać chorobę i jak wygląda leczenie chłoniaka?
Chłoniaki mają wiele odmian. Wyróżnia się dwa główne rodzaje: chłoniaka Hodgkina i chłoniaki nie-Hodgkina, czyli chłoniaki nieziarnicze. Podczas gdy pierwszy rodzaj dotyka głównie osób młodych, a szczyt zachorowań przypada na wiek od 20 do 40 lat, chłoniaki nieziarnicze pojawiają się zazwyczaj u osób starszych, powyżej 60 roku życia. Do chłoniaków nie-Hodgkina zalicza się wiele typów różniących się między sobą m.in. przyczyną i przebiegiem choroby.
Jakie są objawy chłoniaka?
Objawy chłoniaków bywają niespecyficzne. Są też nieraz bagatelizowane przez samych pacjentów z uwagi na to, że kojarzą się z mniej groźnymi chorobami takimi jak np. przeciągające się przeziębienie lub grypa. Z tego powodu zdiagnozowanie pacjenta bywa utrudnione.
Czym objawia się chłoniak? Wśród objawów chłoniaka są m.in. uczucie zmęczenia, nocna potliwość i spadek masy ciała. Nieraz dochodzi także do powiększenia węzłów chłonnych i gorączki o nieustalonej przyczynie. Chory może też cierpieć na ogólne osłabienie organizmu, suchy i uporczywy kaszel, a nawet duszności czy niedrożność nosa. O rozwoju nowotworu układu chłonnego może także świadczyć wodobrzusze lub obrzęk kończyn dolnych, siniaki lub krwawienia. Objawom tym może towarzyszyć swędzenie skóry całego ciała.
Powstawanie chłoniaków – przyczyny
Chłoniaki rozwijają się gdy dochodzi do niekontrolowanego namnażania się nieprawidłowych komórek. Uważa się, że może mieć na to wpływ m.in. narażenie pacjenta na pestycydy i promieniowanie jonizujące, niedobory odporności, choroby autoimmunologiczne takie jak np. reumatoidalne zapalenie stawów lub celiakia, a także obciążenia rodzinne. Jak się okazuje, wpływ na wystąpienie choroby może mieć także wcześniejsze przebycie chemioterapii połączonej z radioterapią oraz infekcje – zakażenia wirusowe i bakteryjne.
Jak wygląda leczenie chłoniaka?
Diagnostyka chłoniaka polega najczęściej na pobraniu węzła chłonnego lub fragmentu nacieku narządowego. Często wykonuje się też morfologię krwi i szpiku kostnego, które pozwalają ocenić czy chłoniak rozprzestrzenił się do szpiku. By stwierdzić stopień zaawansowania choroby wykonuje się badania USG, RTG, a także tomografię komputerową, rezonans magnetyczny i scyntygrafię kośćca. Leczenie chłoniaka polega przede wszystkim na zastosowaniu chemioterapii i radioterapii.
Jeśli chłoniak zostanie wykryty odpowiednio wcześnie – szanse na jego wyleczenie sięgają 90-95 proc. Chłoniaki nieziarnicze są całkowicie uleczalne w 40-70 proc.